رضا رویگری و مهران رجبی در مراسم شب قدر + عکس

اقتصاد۲۴- طبق گزارش رسیده، «همزمان با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان و مصادف با سومین شب شهادت مولای متقیان، حضرت علی (ع) و سومین شب قدر، اصحاب فرهنگ، هنر، رسانه و فعالان قرآنی همگام و همدل با دیگر مسلمانان و آحاد مردم ایران با احیای این شب عزیز قدر در محیطی صمیمیانه و عرفانی برگرفته از آموزه‌های معارفی، با به سر گرفتن کتاب آسمانی قرآن در خلوت دل به عبادت و راز و نیاز با معبود خود پرداختند.

در این مراسم نورانی و قرآنی، خانواده اصحاب فرهنگ، هنر ورسانه با به تن کردن جامه مشکی در سوگ شهادت آن امام همام به عزاداری پرداختند.

این مراسم که از ساعت ۲۳ پنج شنبه (۲۴ فروردین ۱۴۰۲) با قرائت دعا و مناجات " جوشن کبیر " توسط استاد رضا پور احمد و مداحی و مرثیه سرایی حاج جعفر جعفری همراه با اجرای گروه تواشیح الغدیر آغاز شده بود با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین شهاب مرادی در وصف زندگانی، آموزه‌های دینی و معنوی، ویژگی‌ها و ... امیر مومنان امام علی (ع) تا سحرگاه آن روز ادامه یافت.

حجت الاسلام شهاب مرادی در این مراسم با اشاره به اهمیت و تاثیرات دعا و استغفار، گفت: خداوند متعال به عظمت و بزرگی و رحمت و کرمش بنده‌ای که دست نیاز به سویش دراز کرده ناامید بر نمی‌گرداند و همواره مورد بخشش و رحمت خود قرار می‌دهد.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: انسان هر گناهی کند خداوند می‌بخشد و لذا نباید از رحمت ومهربانی خالق یکتا ناامید شد.

حجت الاسلام مرادی با تاکید براینکه هیچگاه نباید از رحمت خدا ناامید شد، تصریح کرد: خداوند تبارک و تعالی خیلی آسان و راحت می‌بخشد بنابراین همگان را دعا کنید.

این کار شناس مذهبی با اشاره به گزینشی دعا کردن برخی به عنوان مثال در نماز‌های شب، تاکید کرد: هرکس را که فکر می‌کنید از رحمت خدا دور است را دعا کنید. به گفته وی، کسی که دیگران را دعا می‌کند در آسمان آبرودار می‌شود.

وی در خاتمه سخنان خود از صندوق اعتباری هنر و فرهنگسرای نیاوران برای برگزاری مراسم با شکوه احیای بیست و سوم ماه مبارک رمضان تقدیر کرد.

در این مراسم مرشد میرزا علی نیز در وصف امیرمومنان علی (ع) به اجرای برنامه پرداخت.

همچنین در حاشیه این مراسم معنوی محل و محوطه برگزاری با مضامین مرتبط با گفتار‌های مولای متقیان حضرت علی (ع) و آیات قرآنی و اشعار مرتبط با این ایام توسط هنرمندان و علاقه‌مندان خوشنویس ویژه شب‌های قدر به رشته تحریر در آمد که جلوه‌ای خاص به محیط داد.»