تراژدی خانه‌های ۲۵ متری!

اقتصاد۲۴-ساخت خانه‌های کوچک متراژ یا همان میکروآپارتمان‌ها در سایر کشور‌های دنیا سابقه‌ای دیرینه دارد و اجرای آن توانسته پاسخ بخشی از تقاضای بازار مسکن را بدهد، اما کارشناسان می‌گویند آنچه توانسته شرط موفقیت میکروآپارتمان‌ها در شهر‌های بزرگ دنیا باشد توجه به یکسری از پارامترا و استاندارد‌ها کلیدی است که از سوی سازندگان آن‌ها رعایت شده است.

از این رو این سوال مطرح است که اگر خانه‌های ۲۵ متری در تهران ساخته شود چه معیار‌هایی در مورد آن‌ها باید رعایت شود؟ سوال مهم دیگر آن‌ها متر و معیار تعیین ۲۵ مترمربع برای خانه‌های کوچک متراژ از کجا آمده است؟

عبدالرضا گلپایگانی، معاون پیشین شهرداری تهران دو معیار احتمالی برای تعیین ۲۵ مترمربع زیربنای خانه‌های کوچک متراژ را طرح تفصیلی شهر تهران و مقررات ملی ساختمان می‌داند.

در توضیح این دو معیار به اکوایران، توضیح می‌دهد: در طرح تفصیلی شهر تهران، سرانه فضای سکونت برای هر نفر ۱۷ متر مربع در نظر گرفته شده است و در نتیجه گفته شده که حداقل مساحت واحد‌های مسکونی در شهر تهران ۳۵ متر است.

یعنی بر اساس این طرح تفصیلی، هرکس که بخواهد پروانه ساخت بگیرد، باید حداقل مساحت ۳۵ متر را در نظر بگیرد. فضای سکونت را هم اینطور تعریف می‌کند: فضایی برای سکونت، پخت و پز و تأمین نیاز‌های بهداشتی که سرویس بهداشتی و حمام است. این سه مورد حداقل‌های یک فضای سکونتی هستند و در نقشه تهران، هر خانه‌ای که این سه مورد را نداشته باشد واحد مسکونی در نظر گرفته نمی‌شود.

گلپایگانی ادامه می‌دهد: از بعد دیگر، در مقررات ملی و مبحث چهار، برای نیاز هر نفر به فضای سکونت ۱۲ متر مربع در نظر گرفته شده است و با این عدد، حداقل مساحت استاندارد ۲۴ یا ۲۵ متر مربع است. این فضای ۲۵ متری اگر برای سکونت در نظر گرفته شود باید دید که فضای نشیمن، استراحت، سرویس‌های بهداشتی و فضای پخت و پز چه می‌شود؟

او با بیان اینکه در تجربه‌های جهانی برای این موارد هم فکر شده است، توضیح می‌دهد: برای مثال در یک مجتمع مسکونی که واحد‌های کوچک‌اندازه دارد، فضا‌های جمعی برای نگهداری یا بازی کودکان و مسائل دیگر در نظر گرفته می‌شود.

بیشتر بخوانید:پیش‌بینی بازار مسکن در نیمه دوم سال

او به یک شرط مهم در موفقیت اجرای طرح‌های ساخت خانه‌های کوچک متراژ اشاره می‌کند و می‌گوید: مساله دیگری که بسیار مهم است این است که واحد‌های کوچک‌اندازه یا اصولاً روش ساخت و سازی که منجر به جدایی‌گزینی شود، در ادبیات شهرسازی امروز به شدت محکوم می‌شود.

به این معنی که در یک محله یا شهرکی فقط برای فقرا خانه‌سازی شود. باید تنوع جمعیتی حتما وجود داشته باشد. این مساله یکی از اشکالات این طرح خانه‌های ۲۵ متری است و سم مهلکی برای شهرسازی محسوب می‌شود.