اقتصاد۲۴-بیماریهای دهان یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان است که آثار اجتماعی و اقتصادی زیادی دارد. گرانی خدمات دندانپزشکی، اما موجب شده که برخی از مردم قید درمان را بزنند.
روزگاری علاج دنداندرد فقط کشیدن آن از ریشه بود. اما با پیشرفت علم، کشیدن دندان جای خود را به عصبکشی، پر کردن و… داد. اگر هم فردی مجبور به کشیدن دندان شود، ایمپلنت میتواند جای خالی دندان را پر کند. در همین حال پابهپای توسعه خدمات دندانپزشکی، قیمت این خدمات هم بالا رفت؛ تا جاییکه یکی از گرانترین درمانها را در میان بیماریهای مزمن را به خود اختصاص داده است.
مرکز پژوهشهای مجلس هم در گزارشی نوشته است که در حوزه هزینههای سلامت، ایرانیان بیشترین هزینه را برای دندانپزشکی میپردازند.
اما در ایران، مردم چقدر برای خدمات دندانپزشکی هزینه پرداخت میکنند؟ عکسبرداری از دندان، عصبکشی، پر کردن، روکش، ارتودنسی و… هر کدام از اینها در کیلینیکهای دندانپزشکی هزینههای متفاوتی دارد. پرداخت این هزینهها، اما برای همه افراد کار راحتی نیست. برخی از مردم بیمه درمانی ندارند و باید تمام این هزینهها را از جیب خود بپردازند. البته برخی از بیمهها هم تنها بخشی از هزینهها را پذیرفتهاند و باز هم مشمولان این بیمهها باید از جیب خود بخشی از هزینههای درمانی از جمله دندانپزشکی را بپردازند.
بیشتر بخوانید:به دلیل گرانی مردم به دندانپزشکی نمیروند مگر مجبور شوند
در حال حاضر هزینه پر کردن دندان از ۸۰۰ هزار تومان تا حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان متفاوت است. گاهی هم ترمیم دندان جوابگو نیست و دندانپزشک پیشنهاد کشیدن دندان و ایمپلنت را هم میدهد. در این صورت افراد باید هزینه بیشتری پرداخت کنند؛ از پنج میلیون تومان گرفته تا حدود ۲۰ میلیون تومان.
مرکز پژوهشهای مجلس نیز در گزارشی به وضعیت هزینههای دندانپزشکی و چالشهای این حوزه پرداخته است. در این گزارش آمده که بر اساس مطالعه بار جهانی بیماری در سال ۲۰۱۰ پوسیدگی دندانی درماننشده در دندانهای دائمی، شایعترین بیماری در تمام جوامع بشری است.
علاوه بر این، بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، درمانهای دندانپزشکی همیشه همیشه گرانترین درمانها در میان تمام بیماریهای مزمن بود و بار اقتصادی زیادی هم بر افراد و هم بر سیستمهای مراقبت بهداشتی تحمیل میکند.
مرکز پژوهشهای مجلس در این گزارش دسترسی مالی و دسترسی جغرافیایی را از چالشهای حوزه درمان دندانپزشکی عنوان کرده است.
بر اساس نتایج آخرین پیمایش هزینه درآمد خانوار در سال ۱۴۰۰ در ایران، سهم خدمات دندانپزشکی از کل پرداخت از جیب هزینههای سلامت در سطح کل جمعیت ۲۱/۱۴ درصد است. به این ترتیب پس از دارو (۳۱/۸۴ درصد)، خدمات دندانپزشکی در رتبه دوم سهم از پرداخت از جیب قرار دارد.
ضمن آنکه در سطح کل جمعیت و خانوارهای شهری، خدمات دندانپزشکی سبب بیشترین مواجهه با هزینههای کمرشکن سلامت بودهاند. (شاخص هزینههای کمرشکن بر اساس روش سازمان بهداشت جهانی، به صورت بالاتر رفتن پرداختهای مستقیم از جیب ۲۵ درصد از کل هزینههای مصرفی و ۴۰ درصد از ظرفیت پرداخت خانوار تعریف میشود.)
در ادامه گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده که برخی از استانها دسترسی کمی به دندانپزشک دارند. بنا بر آخرین آمار منتشر شده توسط سازمان نظام پزشکی ایران، تعداد کل دندانپزشکان عضو این سازمان، ۴۴ هزار و ۵۳۴ نفر است که ۸۷ درصد آنها عمومی و ۱۳ درصد دیگر دندانپزشک متخصص هستند.
میانگین سرانه کل کشور، ۴۴ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است. از میان ۳۱ استان، ۱۱ استان سرانه بالاتر از میانگین سرانه دندانپزشک در کشور دارند.
استان تهران با سرانه ۱۱۶ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت در رتبه نخست از نظر توزیع دندانپزشک در کشور قرار دارد. پس از آن، استانهای یزد، اصفهان فارس به ترتیب در رتبههی دوم تا چهارم قرار دارند.
استان سیستان و بلوچستان با سرانه ۱۸ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، محرومترین استان از نظر دندانپزشک است. اختلاف سرانه دندانپزشک این استان با برخوردارترین استان یعنی تهران، ۹۸ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است.
بنا بر گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، سرانه دندانپزشک کشور به تفکیک دندانپزشکان عمومی و متخصص به ترتیب ۳۸ و ۶ در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است. استان تهران و سیستان و بلوچستان به ترتیب به سرانه ۱۰۰۱ و ۱۵ دندانپزشک عمومی، ۱۶ و ۳ دندانپزشک متخصص به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت به عنوان برخوردارترین و محرومترین استان از نظر سرانه دندانپزشکان عمومی و متخصص در کشور قرار دارند.
اختلاف سرانه دندانپزشک عمومی و متخصص بین برخوردارترین استان یعنی تهران با محرومترین استان یعنی سیستان و بلوچستان به ترتیب ۸۵ و ۱۲ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است.
در ادامه این گزارش آمده که این وضعیت نشاندهنده توزیع نامتعادل و نامتوزان دندانپزشکان در هر دو مقطع عمومی و تخصص هستند. این توزیع ناعادلانه در نهایت منجر به کاهش دسترسی و در مواقع حادتر، عدم دسترسی به خدمت دندانپزشکی در مناطق محرومتر میشود.
این موضوع در کنار کاهش دسترسی مالی مردم به دندانپزشکی، میتواند سلامت دهان و دندان کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار داده و بر افراد هزینه زیادی تحمیل میکند. در مواردی هم منجر به عدم بهرهمندی آنها از خدمات ضروری دندانپزشکی میشود.
پیش از این علی تاجرنیا، رئیس هیأت مدیره جامعه دندانپزشکی ایران به همشهری گفت: «بسیاری از مردم یا نمیتوانند خدمات دندانپزشکی دریافت کنند و دچار بیدندانی میشوند یا تعداد کمی برای دندان خود مراجعه میکنند؛ فقط هم بنا بر ضروریات. برای مثال فرد درد شدید دندان دارد و مجبور است که به دندانپزشکی مراجعه کند.»