فیلم/ اعتراض به سخنرانی مرضیه برومند در مراسم تشییع مهرجویی
بخشی از صحبتهای مرضیه برومند مدیرعامل خانه سینما در مراسم تشییع داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر در حمایت از جنگیدن با اسرائیل بود که با واکنشهای اعتراضی برخی از حاضران مواجه شد.
شک نداشته باشید همین آدمنماهای ... صفتی که برای خوشآمد رژیم جعلی وکودک کش صهیونیستی کف وصوت میزنندچ هو میکنند از قتل مظلومانه مرحوم مهرجویی وهمسرش برای نشان دادن همین صحنه هوکردن خوشحالند وقاتل هم قطعا در میان همینها و از همین تفکر است .
خانم برومند ضمن تشکر از موضع به حق شما .عرض شود دنیا همین است که میبینید ... غربال شدن آدمهای زمانه بیتعارف، نامحسوس و پی در پی است.
انسانها لابهلای همین چالشها عیار گوهر درونی خود را به رخ خود و خدا و غیر میکشند و از این عیانی قدر و عیار فردای بیشک در راه شرمنده و در حسرتاند یا روسفید و سرفراز!
فلسطین بخواهیم یا نخواهیم شاخص و مرز است میان آدم بودن یا نبودن !
در دنیای بیشرافتها اگر ناسزا نشنیدیم به احوال پرخسارت و شقاوت خود باید عزا بگیریم!
ما صورتمان را برای سیلیها آماده کردهایم .
هنوز کار داریم با جماعت جاهل پرنفاق!
مصافها داریم. مصافی از درون تا دورترینها. دنیا در ابتلائات با احدی تعارف نداشته و ندارد و نخواهد داشت.
اگر رسم آدم ماندن به تیرخوردن است پس گلولههای دشنام و نیرنگ مرا دربرگیرید.
همین که خدای من ناظر است و مقصود و مقصد. کافی است ...
فردای بعد از این روزها جایی حوالی برزخ رو به روی یکان یکان بیتفاوت این روزها ده قاب طفل شهید دارم که خواهیم کوبید به پیشانیشان ... به نالههای پروقاحتشان در برزخ تنهایی پرحسرتشان نخواهم سوخت
... این جماعت زیاد وقیح بودند و پرقساوت!
خدایا من پرورشیافته مکتبی هستم که با ظالم و دشمن تو سر دوستی ندارد و میجنگد .
حالا هزار هزار مقابلم به صف آتش برافروزند.
انسانها لابهلای همین چالشها عیار گوهر درونی خود را به رخ خود و خدا و غیر میکشند و از این عیانی قدر و عیار فردای بیشک در راه شرمنده و در حسرتاند یا روسفید و سرفراز!
فلسطین بخواهیم یا نخواهیم شاخص و مرز است میان آدم بودن یا نبودن !
در دنیای بیشرافتها اگر ناسزا نشنیدیم به احوال پرخسارت و شقاوت خود باید عزا بگیریم!
ما صورتمان را برای سیلیها آماده کردهایم .
هنوز کار داریم با جماعت جاهل پرنفاق!
مصافها داریم. مصافی از درون تا دورترینها. دنیا در ابتلائات با احدی تعارف نداشته و ندارد و نخواهد داشت.
اگر رسم آدم ماندن به تیرخوردن است پس گلولههای دشنام و نیرنگ مرا دربرگیرید.
همین که خدای من ناظر است و مقصود و مقصد. کافی است ...
فردای بعد از این روزها جایی حوالی برزخ رو به روی یکان یکان بیتفاوت این روزها ده قاب طفل شهید دارم که خواهیم کوبید به پیشانیشان ... به نالههای پروقاحتشان در برزخ تنهایی پرحسرتشان نخواهم سوخت
... این جماعت زیاد وقیح بودند و پرقساوت!
خدایا من پرورشیافته مکتبی هستم که با ظالم و دشمن تو سر دوستی ندارد و میجنگد .
حالا هزار هزار مقابلم به صف آتش برافروزند.
فدای دل پرزخم حسین غریب و امام زمانم ...
⚘