امانت فروشی چند صد میلیاردی در خودروسازی

 

اقتصاد۲۴- بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که طبق قرارداد فی مابین شرکت خودروسازی و پیمانکاران پرس کار، بخش اعظم «قراضه» حاصل از برش ورق فولاد توسط پیمانکار به شرکت خودروساز برنمی گردد و اغلب شرکت‌های پرس‌کار آن را در بازار به قیمت آزاد می‌فروشند.

این در حالی است که پرس کاری نوعی مقاطعه کاری است که هم قطعه تولیدی و هم قراضه حاصله از ورق‌های مذکور متعلق به خودروسازی باشد؛ چراکه در ابتدا نماینده شرکت خودروساز (ساپکو و سازه گستر) ورق فولاد را از شرکت‌های فولاد مبارکه خریداری می‌کند و در اختیار پرس‌کاران به امانت می‌گذارد.

لازم به ذکر است که در سیستم حسابداری، واژه امانت مفهوم ندارد، بنابراین به اجبار نماینده شرکت خودروساز، حجم ورق داده شده به پرس‌کاران را با یک قیمت پایه به صورت ریالی در حساب‌های مالی درج می‌کند که ممکن است این ثبت حسابداری به مستمسکی برای پیمانکاران پرس کار تبدیل شود. به این معنا که به این بهانه شرکت‌های پرس کارمدعی آن هستند که ورق مذکور به آنان فروخته شده، بنابراین حق فروش قراضه حاصل از آن را نیز دارند.

این در حالی است که شرکت‌های پیمانکار پرس کار بایستی حق اجرت تبدیل ورق فولاد به قطعه را دریافت نمایند و نه از بابت فروش قراضه امانی در بازار سود مضاعف دریافت می‌نمایند.

متأسفانه این رویه چند سالی است که تحت عنوان قیمت شناور به یک قرارداد مرسوم تبدیل شده و غالبا منافع چند صد میلیارد تومانی آن عاید چند شرکت محدود پرس‌کار می‌شود، در حالی که این سود به نوعی می‌تواند به حساب خود‌روساز منظور شده و با برگشت چنین هزینه‌ای به صنعت خودرو منجر به کاهش هزینه‌های خودرو کامل شود.