سخنگوی شهرداری تهران با انتشار تصاویری نوشت:فردا در جلسهای غیررسانهای و در فضایی آرام و منطقی روایت کاملی از ماجرای خانه اندیشمندان به خبرنگاران خواهیم گفت.
سال گذشته شهرداری تهران برای تصرف «خانه اندیشمندان علوم انسانی» جنجال عجیبی به راه انداخت، اما موفق نشد به نیت خود برسد و به شکایت در مراجع قضایی روی آورد.
طبق گفته کیومرث بشیریه، معاون مدیرعامل خانه اندیشمندان علوم انسانی، هم اکنون مامورین اجراییات شهرداری در حال اجرا حکم تخلیه خانه اندیشمندان علوم انسانی میباشند.
سازمان خدمات و مشارکتهای اجتماعی شهرداری تهران ضمن عذرخواهی از این شهروند عزیز و دیگر همشهریان بابت بروز چنین رفتاری خود را متعهد میداند که با عوامل متخلف در این حادثه بدون فوت وقت و بدون اغماض و بر اساس قانون، برخورد کند و ضمن تجدید نظر سختگیرانه و جدی در پروتکلهای خود احتمال بروز رفتار مشابه این اتفاق تاسف برانگیز را به حداقل برساند.
ماجرای خانه اندیشمندان نه صرفاً یک نزاع حقوقی، که روایتی از تقاطع سیاست، فرهنگ، قانون و نگاههای متفاوت به حق استفاده از فضاهای عمومی است. این خانه، حالا بیش از هر زمان دیگری، تبدیل به نماد تقابل سلیقهها و قدرتها در پایتخت شده است؛ خانهای که هم میگویند حکم قانونی را برای آن اجرایی میکنند و هم وعده تعامل میدهند.
اول چاه را بکن، بعد منارهاش را بدزد.» این ضربالمثل را اغلب برای افرادی به کار میبرند که بدون در نظر گرفتن شرایط و آمادگی لازم، قصد انجام کاری بزرگ یا پیچیده را دارد و ممکن است در مسیر دچار مشکل شود.
درختان توت چندین دهه است که بافت باغی تهران را تشکیل میدهند. کاشت آنها از اوایل دهه ۹۰ به عنوان یک طرح شهری آغاز شد، اما از ۸ سال پیش (تقریباً حوالی ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۶)، شهرداری تهران بازنگری در این طرح را در دستور کار قرار داد. دلیل بازنگری خطراتی بود درختان بلند و زیبای توت برای سلامتی پایتخت نشینان ایجاد کرده بودند.
یک کارشناس فضای سبز شهری، معتقد است نخل بههیچوجه گونه مناسبی برای تهران نیست. باوجود تغییراقلیم و افزایش دما، گاهی نخلهای کوچکی که در ارتفاع گردش دمایی ساختمانها و حریم هوایی شهر قرار میگیرند، اگر در زمستانها جوانه انتهاییشان را با نایلون ببندند و حفاظت کنند، در مقابل سرما دوام میآورند.
صبح یک روز عادی، شهردار یکی از مناطق تهران، با تیمی از تصویربرداران، ناگهان در سرویسهای بهداشتی عمومی ظاهر میشود. پیمانکاران را با صدای بلند توبیخ میکند، جریمههایی صادر میکند، و دستوراتی برای نصب آلاچیق و صندلی میدهد. اما یک سؤال ساده از مدیران شهری؛ اگر قرار است شهردار پروژه تعریف کند و شخصاً اجرا را پیش ببرد، «طرح من شهردارم» دقیقاً چه مأموریتی دارد؟
بیلبوردهای تبلیغاتی سریال تاسیان ۴شنبه شب با مجوز وزارت فرهنگ در تهران اکران شد، اما کمتر از ۲۴ساعت با دستور شهرداری از تمام شهر پایین آمد. مدیر جدید ساترا به سازمان زیباسازی و شهرداری تهران دستور داده بیلبوردها جمع آوری شود و شهرداری تهران نیز با دستور زاکانی، بیلبوردها را جمع کرده است. محمدجواد شکوری (مدیر فیلمیو) در این باره نوشت: شهرداری برخلاف نظر دادسرا، تابلوهای تبلیغاتی تاسیان را جمع آوری میکند.
بیش از یک دهه از آغاز پروژهای میگذرد که قرار بود به بزرگترین مجموعه تفریحی، تجاری و گردشگری ایران تبدیل شود؛ اما «هزار و یک شهر» امروز بیشتر به نمادی از ناکارآمدی، تخلف، بلاتکلیفی و چالشهای حقوقی بدل شده و زمینی که قرار بود به بزرگترین مجتمع تفریحی و تجاری تبدیل شود هم مسکونی سازی میشود.
فضای سبز شهرداری منطقه ۹ ضمن تأکید بر تعهد خود به حفظ محیط زیست و فضای سبز شهری، از همکاری و همراهی شهروندان گرامی در مشارکت برای کاشت درختان جایگزین تشکر و قدردانی مینماید.
ویدیوی عجیبی از محمدعلی الفتپور، شهردار منطقه ۱۵ تهران در فضای مجازی منتشر شده که در قسمتی از آن خطاب به اطرافیانش میگوید: سروش! چهارتا صندلی اضافه شود! ۴ تا آلاچیق هم اینجا بزنید!
دو روز پیش، «علیرضا زاکانی»، شهردار تهران، در نشست خبری خود اعلام کرد هتل ولنجک هیچ منع قانونیای ندارد و به تمام انتقادات پاسخهای کارشناسی داده شده است. بااینحال، معاون وزیر راهوشهرسازی در گفتوگو با «پیامما» تأکید دارد شهرداری مکلف به اجرای قانون است.
خبر تجمع راهبران مترو برای درخواستهای صنفی و معیشتی که منتشر شد، بلافاصله برخی از رسانهها به نقل از مدیران شهرداری تهران نوشتند که راهبران مترو ماهیانه بین ۴۵ تا ۷۰ میلیون تومان دریافتی دارند و درخواست آنها برای پرداخت اضافهکاری بدون درنظر گرفتن سقف و محدودیت نمیتواند انجام شود
نوید خاصه بافت، مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری و مشارکتهای مردمی شهرداری تهران : برخی از ایرانیان که در آمریکا باغ پسته دارند، نام شهر خود در ایالت کالیفرنیا را کرمان گذاشتند.
دولتها باید «شهرداری ها» را در مواجهه با پدیده شهری «کلونیهای غیررسمی خانوارهای فقیر» به رسمیت بشناسند و اولویت را «تامین سرپناه» نه «تامین مسکن» تعریف کنند