طبق گزارشهای رسمی، تا سال ۱۴۰۰ بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان صرف پروژههای مختلف احیای دریاچه ارومیه شد. بعدتر نیز گفته شد که این هزینهها شامل ساخت و بهینهسازی سدها، انتقال آب، پروژههای مدیریت منابع آبی و احیای اکوسیستم بوده است. با این حال، حجم عظیم مشکلات و گستردگی خشکی باعث شده این بودجه کافی نباشد و نیاز به سرمایهگذاری بیشتر و مدیریت بهتر احساس شود. در بهترین حالت احیای دریاچه ارومیه نه فقط نیازمند یک مدیریت بحران کارآمد بلکه نیازمند بودجهای دستکم ۱۵ میلیارد دلاری است.
روزهایی که کشور با بحران جدی کمآبی و بیبرقی مواجه است، وزارت نیرو به عنوان متولی اصلی مدیریت منابع آب و برق، سیاست کاهش فشار آب در شهر تهران و برخی دیگر از کلانشهرها را به عنوان یکی از راهکارهای موقت برای کنترل مصرف آب اجرایی کرده است.
در شرایطی که ایران با شدیدترین بحرانهای آبی تاریخ معاصر خود مواجه است، مصرف بیرویه منابع آبی در بخش کشاورزی و به ویژه نظام سنتی آن، زنگ خطر را برای امنیت آبی کشور به صدا درآورده است.
بحران آب در ایران فقط یک مساله فنی یا زیستمحیطی نیست، بلکه با تار و پود زندگی اجتماعی میلیونها ایرانی گره خورده است. عبور از این بحران نیازمند نگاه جامع، عزم ملی، تقویت سرمایه اجتماعی و بازنگری در سبک زندگی و الگوهای مصرف است تا جامعه بتواند در برابر فشارهای ناشی از کمآبی تابآوری بیشتری نشان دهد.
روز گذشته فریادهای مهدی پیرهادی، رئیس کمیسیون سلامت، محیطزیست و خدمات شهری شورای شهر تهران نیز صحن پارلمان شهری را لرزاند. او در انتقاد به وضعیت بحرانی آب در تهران و کمکاریهای برخی در دستگاههای اجرایی خواستار ورود غلامحسین محسنیاژهای، رئیس قوهقضائیه شد.
بررسی پلتفرمهای خرید آنلاین نشان میدهد ارزانترین پمپ آب موجود در بازار برای مصرف خانگی، ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان است. گرانترین پمپ آب مناسب مصرف خانگی ۵۵ میلیون تومان قیمت دارد که تا ارتفاع ۱۰۰ متر را پاسخگوست.
مدیر روابط عمومی آبفا تهران اعلام کرد: به جهت اینکه احتمال آلودگی در روش توزیع تانکری آب آشامیدنی وجود دارد آبهای آشامیدنی در بسته بندی نایلونی کاملاً بهداشتی (غیرقابل فروش) آماده شده است.
بر اساس آخرین پژوهشهای حوزه آب، تهران در بحرانیترین وضعیت آبی یک قرن اخیر قرار دارد؛ و به گفته کارشناسان، تنها دو تا سه هفته تا رسیدن به «روز صفر» آبی فاصله داریم. دادههای وزارت نیرو در تابستان ۱۴۰۴ حکایت از آن دارد که میزان پرشدگی مخازن سدهای کشور به زیر ۴۰ درصد کاهش یافته است.
در فصل تابستان قرار داریم، جیره بندی آب به ویژه قطع شدن آب در ساعات اوج گرما عملا فشار جسمانی و روانی به شهروندان وارد می کند و مشکلات خاص خود را ایجاد می کند. از طرفی، اگر واقع بین باشیم متوجه می شویم که به محض باز شدن آب و شروع استفاده از جریان آب، همه افرادی که ساعات زیادی از اب محروم بوده اند برای ذخیره و استفاده از آب هجوم می آورند.
قطر با وجود دمای بالاتر از ایران، نهتنها درگیر قطعی مکرر آب و برق نیست، بلکه با استفاده بهینه از پارس جنوبی مشغول تصاحب جایگاه ایران در حوزه صادرات گاز است!
از اواسط تیر ماه پایتختنشینان از قطعیهای مکرر آب خبر می دهند؛ این در حالی است که آبفای تهران قطعی آب را بدون اطلاع قبلی رد میکند و میگوید آنچه اتفاق افتاده کاهش حداکثری فشار آب است.
کد خبر: ۳۱۵۳۴۹ تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
مردم یا باید پمپ خانگی به راه بیندازند یا با تانکر آب دریافت کنند
تهران در پنجمین سال خشکسالی پیاپیاش نفس میکشد. سطح سدها پایین آمده است، سفرههای زیرزمینی تهیتر از همیشهاند، فشار آب در بسیاری از مناطق افت کردهاند و پروژههای ناتمام، مثل زخمی قدیمی، مدام سر باز میکنند.
به دلیل کم بارشیهای رخ داده، در مجموع آورد آبی سدها از ابتدای سال آبی جاری تا ۲۱ تیر ماه حدود ۲۲.۴ میلیارد متر مکعب بوده که نسبت به سال گذشته که ۳۹.۱۵ میلیارد مترمکعب بوده ۴۳ درصد عقبماندگی داریم.» طبق ارزیابی شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور، تهران در کنار ۵۱ شهر دچار تنش آبی قرار گرفته است.
رانت آبی در ایران دیگر تنها یک پدیده اقتصادی یا اقلیمی نیست؛ بلکه بخشی از ساختار قدرت است. از قناتهای اشرافی دوران ساسانی تا انتقال آب با لولههای فولادی در قرن بیستویکم، همواره گروهی اندک، سهمی بسیار داشتهاند. پیش از آنکه سرزمین خشکتر شود، باید مسیرهای فساد و انحصار را شفاف کرد. باید بپرسیم: آب از کجا میآید، به کجا میرود، و چرا همیشه عدهای خاص از آن بیشتر میبرند؟
وزارت جهاد کشاورزی با نادیدهگرفتن ظرفیتهای تأمین آب، افزایش سطح زیرکشت، گسترش باغات و رشد بیرویه تولید، کشاورزی را بهعنوان موفقیت تلقی کرد، درحالیکه بیش از ۸۰ درصد منابع آب کشور در بخش کشاورزی مصرف میشود، اغلب بدون بازدهی اقتصادی قابلقبول.
بحران آب تهران یک زنگ خطر جدی برای کل کشور است. با توجه به پیشبینیها، بدون اقدام فوری و جامع، طی ماههای آینده قطعیهای آب شدیدتر و طولانیتر خواهند شد که تبعات زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی جبرانناپذیری به دنبال خواهد داشت. مدیریت صحیح و حکمرانی آب با رویکردی نوین، همکاری همهجانبه دستگاهها و مشارکت مردم، تنها راه نجات تهران از این بحران است. باید هر چه سریعتر برنامههای عملیاتی در کوتاهمدت و استراتژیک در بلندمدت اجرایی شود تا تهران بتواند این دو ماه بحرانی را پشت سر بگذارد و آیندهای پایدار برای خود رقم بزند.
اگر نزولات جوی کم است، ما شاید نتوانیم اقدامات زیادی انجام دهیم که آب پشت سدها بیشتر شود، اما میتوانیم در بالادست سدها، اضافهبرداشت خودمان را کنترل و اولویتبندی کنیم