سقوط قدرت خرید مردم در بازار پوشاک

  
اقتصاد ۲۴ - یک پالتو با کمترین کیفیت و ماندگاری ۵۰۰ هزار تومان، یک جفت کفش ۵۰۰ هزار تومان، یک پلیور ۳۰۰ هزار تومان و یک شلوار ۳۰۰ هزار تومان، یک کلاه ۱۰۰ هزار تومان. این حداقلی‌ترین قیمت یک دست لباس برای فصل سرماست. یعنی اگر یک فرد بخواهد اولیه‌ترین لباسی که برای فصل سرما نیاز است را بخرد باید حداقل یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان خرج کند؛ یعنی معادل نیمی از حقوق یک کارگر در یک ماه.

تورم و گرانی که در تمامی کالا‌ها از مسکن گرفته تا خوراکی این روز‌ها به مردم تحمیل شده، در بازار پوشاک با شدت زیادی در جریان است و حتی بازار لباس دست دوم هم از این گرانی در امان نمانده تا بتواند مردمی را که قبلا از گرانی به سمت تاناکورا‌ها می‌رفتند، راضی کند. در بازار لباس دست دو هم قیمت‌ها دیگر تفاوت چندانی با لباس نو ندارد.

وضعیت قیمت‌ها برای خانواده‌هایی که بچه دارند هم دو چندان سخت‌تر است. در بازار یک کاپشن بچه گانه زیر ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان به سختی می‌توانی پیدا کنی و این در حالی است که کودک در سن رشد حتی سال بعد نمی‌تواند از این کاپشن استفاده کند. برای پوشش یک کودک برای فصل سرما هم حداقل باید بین یک تا یک میلیون و نیم میلیون تومان هزینه کرد.

بیشتر بخوانید: سود ۱۵۰ میلیارد تومانی روزانه دولت از عرضه بنزین آزاد پس از اختلال سامانه سوخت

طبق داده‌های مرکز آمار نرخ تورم پوشاک و کفش به بالای ۵۰ درصد رسیده، یعنی نرخ تورم پوشاک خانوار‌های شهری ۵۱.۸ درصد و نرخ تورم پوشاک خانوار‌های روستایی ۵۵ درصد است. همچنین تورم نقطه به نقطه پوشاک نشان می‌دهد در مهر امسال به طور متوسط مردم دو برابر مهر سال گذشته با گرانی پوشاک مواجه هستند.

هرچند صعود نرخ تورم و سقوط قدرت خرید در تمامی بخش‌های مصرفی مردم اتفاق افتاده، اما در بازار پوشاک چه اتفاقی در حال جریان است که تا این حد مصرف کنندگان با گرانی و قیمت‌های نجومی مواجه شدند؟

صنعت پوشاک و نساجی در لیست تحریم مستقیم است

مجید نامی، نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در این باره توضیح می‌دهد: به دلیل مشکلات عدیده در حال حاضر ما با کم سابقه‌ترین تورم‌های بزرگ و سقوط قدرت خرید در بازار پوشاک مواجه هستیم. این تورم به چند دلیل بازمی گردد. یکی از آن‌ها بحث افزایش قیمت مواد اولیه و عدم دسترسی به مواد اولیه است که ناشی از مشکلات ارزی و تحریم بوده و بخشی هم به قیمت مواد اولیه جهانی بازمی‌گردد که دست به دست هم داده و وضعیت فعلی را به وجود آورده است. به دلیل اینکه قدرت خرید مردم کاهش پیدا کرده بازار کشش لازم و تحرک در سطح خرده فروشی را ندارد.

او ادامه می‌دهد: طبق آمار بانک مرکزی مصرف مردم در زمینه پوشاک کمتر از نصف شده و البته این وضعیت نه تنها برای پوشاک بلکه بحث تغذیه مردم هم وجود دارد و سفره مردم کوچک شده است. همچنین به دلیل اینکه بخش زیادی از درآمد مردم را هزینه مسکن می‌بلعد، مردم مجبور به مصرف هر چه کمتر کالا‌هایی مانند پوشاک شده‌اند.

بیشتربخوانید:پوشاک زمستانی چقدر گران شد؟

نایب رییس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در خصوص وضعیت تولید پوشاک در داخل می‌گوید: زنجیره تامین صنعت نساجی و پوشاک بسیار وابسته به واردات است. بخشی از الیاف لازم برای تولید از صنایع پتروشیمی داخل تامین می‌شود، اما بسیار ناکافی است و نیازمند واردات هستیم.

او تاکید می‌کند: به جز الیاف و نخ پلی استر که عمدتا در کشور تولید می‌شود و آن هم به دلیل سود پتروشیمی‌ها با قیمت بالا به دست تولیدکننده می‌رسد، بقیه مواد اولیه در این صنعت تماما وارداتی است. الیاف اکرلیکی ۹۰درصد با واردات تامین می‌شود، پنبه‌ای که با کیفیت باشه و داخل کشور بشود از آن نخ باکیفیت تولید کرد عمدتا وارداتی است. در چنین شرایطی دو سال و نیم است که صنعت پوشاک و نساجی به جز تحریم کلی، در لیست تحریم مستقیم است و همین باعث شده هزینه تولید بسیار بالا رود. ضمن اینکه قیمت جهانی هم در یک سال اخیر با افزایش قیمت روبه رو بوده است.

 درحالی که صنعت نساجی ایران در لیست تحریم مستقیم قرار دارد و این صنعت به لحاظ مواد اولیه شدیدا به واردات وابسته است، دو سال پیش دولت واردات هرگونه پوشاک خارجی را ممنوع اعلام کرد و هنوز این ممنوعیت پابرجاست و هر لباس خارجی در بازار نه از مبادی رسمی بلکه به صورت قاچاق وارد کشور شده است.

به گفته نامی در حال حاضر صنعت پوشاک شدیدا با کمبود مواد اولیه روبه رو است و به همین دلیل هم است که می‌بینیم بسیاری از پوشاک ایرانی حتی از نمونه خارجی گران‌تر عرضه می‌شود.

او اضافه می‌کند:، چون برنامه ریزی درستی هم در این زمینه انجام نشده، اکنون دچار کمبود هستیم و مواد اولیه‌ای که به دست تولیدکننده داخل می‌رسد بسیار گران‌تر از قیمت جهانی است.