نوعی از آلودگی که آن را نمی‌بینیم

اقتصاد۲۴- صرفه‌جویی در هزینه‌ها در شرایط اقتصادی امروز مهم است، اما آن‌ها می‌توانند تأثیر مثبتی نیز در به حداقل رساندن ردپای محیطی شما داشته باشند که یک مثال مهم، حفظ فشار بهینه لاستیک خودرو‌های شماست.

لاستیک‌ها با گذشت زمان، به‌طور طبیعی فشار خود را از دست می‌دهند. لاستیک با کاهش فشار، صاف‌تر شده و اصطکاک بین جاده و خود لاستیک افزایش می‌یابد. این اصطکاک افزایش یافته منجر به کشش بیشتر می‌شود و طول عمر لاستیک را کاهش می‌دهد به این معنی است که سوخت بیشتری برای سفر مورد نیاز است.

البته رانندگی با لاستیک‌های صاف‌تر، تعداد ذرات حاصل از ساییدگی لاستیک که در محیط منتشر می‌شوند را نیز افزایش می‌دهد. این ذرات که به اندازه کمتر از یک میلی‌متر است، به دلیل ترکیب شیمیایی آن‌ها در زمره میکروپلاستیک‌ها طبقه‌بندی شده‌اند.

فرسودگی تایر به‌عنوان منبع اصلی آلودگی میکروپلاستیک شناخته می‌شود. در سطح جهان، هر فرد به‌طور متوسط سالانه مسئول حدود یک کیلوگرم آلودگی میکروپلاستیک ناشی از فرسودگی لاستیک‌ها در محیط زیست است که این میزان در کشور‌های توسعه‌یافته صعودی است.

بیشتر بخوانید:  اتوبوس های برقی به خیابان ها می آیند

تخمین زده می‌شود که بین ۸ تا ۴۰ درصد از این ذرات از طریق رواناب از سطح جاده‌ها، تخلیه فاضلاب یا حتی از طریق حمل‌ونقل هوایی به آب‌های سطحی مانند دریا، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها راه پیدا می‌کنند. با این حال، میکروپلاستیک‌های سایش تایر به‌عنوان یک آلاینده میکروپلاستیک تا حد زیادی نادیده گرفته شده‌اند. رنگ تیره آن‌ها تشخیص را دشوار می‌کند، بنابراین نمی‌توان این ذرات را با استفاده از روش‌های سنتی مورد استفاده برای شناسایی سایر پلیمر‌های پلاستیکی رنگارنگ شناسایی کرد.

دانشمندان برای درک میزان آلودگی لاستیک‌ها باید راه‌هایی برای شناسایی مواد شیمیایی مرتبط با لاستیک‌ها در نمونه‌های آب بیابند. با استفاده از این روش‌ها، مواد شیمیایی سایش تایر در ۹۷ درصد نمونه‌های رودخانه و موارد آزمایش شده در اروپا، ایالات‌متحده و ژاپن یافت شده است. با این حال، هنوز در مورد اثرات آلاینده‌های فرسودگی تایر بر سلامت حیوانات دریایی موارد اندکی می‌دانیم.

برای کاهش ساییدگی لاستیک‌ها می‌توان چند کار مانند بادکردن مناسب لاستیک‌ها و اجتناب از رانندگی در جاده‌های ناهموار را انجام داد.