آرزو‌های عجیب برای جامعه توانخواهان ایران؛ وزیر رفاه گفت به امید ایران بدون معلول!

اقتصاد۲۴- آیین گرامیداشت روز جهانی افراد دارای معلولیت، روز گذشته توسط سازمان بهزیستی کشور و با حضور وزرای رفاه و کشور در باغ موزه دفاع مقدس برگزار شد.

مراسمی که شرکت در آن چند سالی است به دلیل عدم تحقق حقوق اولیه معلولان توسط کمپین معلولان و سمن‌های باسابقه و فعال در این حوزه تحریم شده، حالا به مراسم بی‌روحی تبدیل شده که صرفا از روی رفع تکلیف و تهی از بزرگان حوزه معلولیت برگزار می‌شود.

بهزیستی فاقد بدنه اجتماعی است

یکی از کارشناسان حوزه معلولیت بیان می‌کند: در سال‌های اخیر فعالین قدیمی و دغدغه‌مند حوزه معلولیت توسط سازمان بهزیستی و مدل مدیریتی حاکم بر آن رانده شده‌اند.

بهزیستی بخش مهمی از بدنه اجتماعی خود را چه در میان جامعه معلولان و چه در میان آحاد مردم از دست داده و حالا به نهاد خشک و غیر قابل انعطافی تبدیل شده که هر لحظه ممکن است از هر سو فرد ریزد.

بیشتر بخوانید:تبعات افزایش سن و سابقه بازنشستگی برای معلولان

مریم محبی می‌گوید: جای بسیاری از قدیمی‌های حوزه معلولان در مراسم دیروز خالی بود، این در حالی است که بهزیستی بدون حضور سمن‌های قدیمی، فعالان نامدار این حوزه و اکثریت معلولان و نخبگان این جامعه هرگز قادر نیست روز جهانی معلول را گرامی بدارد.

وی تأکید می‌کند: حضور افراد جدید در این مراسم‌ها خوب است به‌خصوص که همگی آن‌ها توانمند و قابل افتخار هستن و، اما نفاوتشان با نسل قبلی این است که صدایشان برای مطالبه‌گری بلند نیست.

م. الف یکی از ورزشکاران باسابقه دارای معلولیت در این‌باره می‌گوید: نام مراسم گرامیداشت روز جهانی معلول بود، اما مسئولان گویا برای روز جهانی غزه در مراسم حضور پیدا کرده بودند.

وی ادامه می‌دهد: شاید باور کردنی نباشد، اما وزیر رفاه در این مراسم که تعداد زیادی از حاضران در آن افراد نابینا، ناشنوا و افراد دارای مشکلات گویایی بودند، گفت: جهان در خصوص مسأله فلسطین «کر و کور و لال شده». حتی ناشنوایان حاضر در سالن هم از طریق رابط زبان ناشنوایان که صحبت‌های سخنرانان را برای افراد ناشنوایان ترجمه می‌کرد متوجه این صحبت شدند. این حرف بسیاری از افراد بخصوص والدین بچه‌ها را ناراحت کرد.

او ادامه می‌دهد: وزیر رفاه حتی در پاین صحبت‌هایش هم گفت "به امید ایران بدون معلول! " در حالیکه او می‌توانست با مباحث علمی به روش‌های پیشگیری از تولد‌های معلول، اصلاح جاده‌ها، ایمنی جاده و خودرو و لزوم پیشگیری از معلولیت‌های ناشی از کار اشاره کند و بگوید دولت از این راه‌ها باید جلوی بروز معلولیت را بگیرد نه آنکه معلولان را بار اضافی جامعه خطاب و دل آن‌ها را خون کند.

این ورزشکار موفق اظهار می‌دارد: همه ما برای مردم مظلوم غزه ناراحت و عزاداریم، اما واقعا قابل درک نیست که کل مراسم مربوط به افراد دارای معلولیت به مسأله فلسطین اختصاص پیدا کند. مسئولان در این مراسم حتی از مشکلات معلولان غزه سخن گفتند، این در جای خود ارزشمند است، اما بهتر بود این افراد به مشکلات معلولان حاضر در مراسم هم اشاره می‌کردند.

تکرار مکررات

محمد. ک از هنرمندان دارای معلولیت نیز از نحوه گرامیداشت این روز ابراز گله‌مندی کرده و می‌گوید: انشای بی‌سرو ته و شعار وار رئیس سازمان بهزیستی کشور با قطاری از کلمات قلمبه سلمبه و بدون ارائه عملکرد چیزی نبود که بابت آن صد‌ها فرد دارای معلولیت را از استان‌های مختلف جمع کنند. قادری در یک برنامه زنده هم می‌توانست انشایش را بخواند.

او تأکید می‌کند: حتی صحبت‌های وزرا هم تکراری بود و وعده استخدام، اشتغال، مسکن و... را هم پیش از این مراسم در رسانه‌ها شنیده و خوانده بودیم.

بی‌توجهی مجلسی‌ها به تجمع معلولان/ «ما ۱۰۰ الی ۱۵۰ نفر بودیم، اما به اندازه نصف ما مامور بود»

به گفته وی رئیس سازمان بهزیستی کشور از اعتماد اجتماعی و شکل‌گیری سرمایه اجتماعی بر اساس آن سخن راند در حالیکه در دو سه سال اخیر بخش مهمی از سرمایه اجتماعی این سازمان مخدوش شده و کسی نمی‌تواند این حقیقت را در گوش مسئولان فرو کند.

برنامه‌ای بی‌محتوا و آزاردهنده

اکرم. خ می‌گوید: به جز صحبت وزرا و رئیس بهزیستی، یک خانم دارای معلولیت را آوردند که شعر خواند، یک خانم معلول دیگر هم آمد و به لزوم توجه به معلولان در تدوین قوانین و توجه به بازنشستگی معلولان در قانون افزایش سن بازنشستگی اشاره کرده که کل صحبت‌هایش ۵ دقیقه هم طول نکشید.

سپس یک گروه سرود نابینا سرودی درباره فلسطین خواند و بعد همان گروه نمایشی با موضوع فلسطین اجرا کرد و برنامه تمام شد.

اکرم می‌گوید: نه از دستاورد‌های معلولان حرفی زده شد، نه از مشکلات سخنی به میان آمد، نه انتقادی از بهزیستی شد و نه حتی کسی از مسئولان تشکر کرد. برنامه کاملا بی‌محتوا و آزار دهنده بود چرا که همه کمبود‌های موجود را یا صحبت‌هایی که می‌شنیدند مقایسه می‌کردند.

وی اضافه می‌کند: همه این موارد به کنار. ما را به دیدار رئیس‌جمهور بردند، اما رئیس‌جمهور نیامد. حتی یک نفر را برای جمع‌آوری نامه‌های افراد هم مأمور نکرده بودند. وقتی از جلسه بیرون آمدیم نمی‌دانستیم چه بود و چه شد؟ در نهایت نهار را هم در ظروف یکبارمصرف و کیسه‌های آرم‌دار به دستمان دادند.

استفاده ابزاری از تازه‌وارد‌ها

احمدرضا. الف دانشجوی دکترای معماری نیز می‌کند: نقطه عطف این مراسم، شاید همان هتلی بود که گرفته بودند. حدود ۲۰۰ معلول از استان‌های مختلف یک شب و برای یک شام در هتل دفاع مقدس اقامت داشتند. در این یک شب و روز بعد که مراسم برگزار شد هیچ‌کدام از افراد فعال و شناخته شده در زمینه معلولان حضور نداشتند.

این معلول موفق بیان می‌کند: البته بد نیست هر بار افراد جدید به این محافل بیایند، اما درد موضوع اینجاست که کسانی که شاکله بهزیستی را شناخته‌اند آن را ترک کرده و حاضر به حضور ظاهری هم نیستند و بهزیستی فقط توانسته افراد فاقد شناخت کافی را در مراسم گرد آورده و از آن‌ها استفاده ابزاری کند.

بهزیستی، بهزیستی نیست

در سال‌های اخیر سازمان بهزیستی با برگزاری مراسم‌های خشک نشان داده استعداد خاصی در گرامیداشت روز جهانی معلول ندارد.

گو اینکه این روز تنها با برگزاری مراسم نیم‌روزه خشکی آن هم با حضور وزیری و وکیلی گرامی داشته می‌شود. بهزیستی ذهن خلاق خود را مدتهاست کنار گذاشته و به گرفتن مشورت از اهالی فن نیز مدتهاست بدرود گفته. از سر و روی همین مراسم نیم‌روزه هم خستگی، فاقد ایده بودن، افتادن به تکرار و ده‌ها برچسب شایسته این روزهایش هم می‌بارد و مدیران سازمان به برگزاری مسابقات علمی، فستیوال‌ها، جشنواره‌های ادبی_ هنری، شناسایی نخبه‌ها، گرفتن حمایت‌های کلان دولت برای نابغه‌های معلول و. حتی فکر هم نمی‌کنند.

جای تعجب است که مدیران سازمان بهزیستی همچنان معتقدند که بهزیستی، "بهزیستی‌" است!