توماس مالتوس کیست؟

اقتصاد۲۴- شیوا سپهری: توماس رابرت مالتوس یکی از اقتصاددانان برجسته انگلیسی بود که تاثیرات عمیقی بر قوانین مرتبط با فقر و بیکاری و همچنین جمعیت‌شناسی و اقتصاد سیاسی گذاشت. او اولین استاد اقتصاد در مؤسسات آموزش عالی انگلیسی بود. جالب است که توماس مالتوس یکی از اقتصاددانانی است نخستین بار به نظریه رانت پرداخته است و از پایه‌گذاران این رویکرد مشهور به شمار می‌رود.او تاکید می کند که در واقع افزایش جمعیت راه حل پیشرفت نیست. او حتی موفق شد به دلایل نامحسوس جنگ‌ها و قحطی‌ها نیز در پژوهش‌هایش بپردازد. نظریات او در حوزه جمعیت‌شناسی با انتقاداتی روبه‌رو شد اما برخی از این انتقادات ناشی از بدفهمی‌ها درباره رویکرد وی بودند. جالب اینکه نظریات او درباره علوم طبیعی نیز به حدی بود که چهره‌هایی همچون چارلز داروین و آلفرد راسل والاس از آن برای توسعه نظریه تکامل وام گرفتند.  

بیوگرافی مالتوس

توماس مالتوس زاده ۱۴ فوریه گیلفرد در انگلستان است. او در دانشگاه کمبریج به تحصیل پرداخت و پس از آن در کلیسای انگلستان مشغول به کار شد. او همچنین توانست در کالج هیلیبری به کار گمارده شد. او در سن ۳۸ سالگی ازدواج کرد و سه فرزند داشت.

مالتوس، پسر یک نجیب زاده روستایی بود جالب اینکه بدانید به‌جز سالی که در آکادمی مخالفان در وارینگتون گذراند، به‌طور خصوصی در خانه و توسط معلم سرخانه آموزش دیده است. آخرین معلم او، گیلبرت ویکفیلد، بهترین محقق کلاسیک بود که از کالج قبل از قرن بیستم بیرون آمد.

به توصیه ویکفیلد بود که رابرت مالتوس به کالج آمد. معلم او ویلیام فرند، یکی دیگر از چهره‌های رادیکال بود که به زودی خود را یک وحدت‌گرا اعلام کرد. مالتوس که یک نوجوان پرشور بود، در کمبریج به یک دانش آموز جدی تبدیل شد. او در سال ۱۷۸۴ کار خود را در کالج عیسی به عنوان یک مستمری بگیر (یک دانشجوی معمولی با هزینه پرداخت) آغاز کرد. او در سال ۱۷۸۸ با مدرک درجه یک در ریاضیات فارغ التحصیل شد و از سال ۱۷۹۳ تا ازدواجش در سال ۱۸۰۴ همکار بود.

مانند بسیاری از معاصرانش، فارغ التحصیلی با انتصاب او به عنوان متصدی کلیسایی در محله زادگاهش در ساری انگلستان دنبال شد. او با خانواده‌اش در آنجا زندگی می‌کرد و فقط گهگاه از کمبریج دیدن می‌کرد، حتی پس از انتخابش به عضویت در انجمن نیز چنین بود. او هرگز یک پست آموزشی در کالج نداشت. نخستین کتاب مالتوس رساله‌ای دربارهٔ اصول جمعیت بود که برای نگارش آن زحمت زیادی کشید. او در این مقاله به مساله جمعیت و ارتباط آن با رشد تولید پرداخت. این حوزه یکی از مشهورترین بخش‌هایی است که مالتوس به آن پرداخته است.

مهم‌ترین نظریات مالتوس

توماس مالتوس یکی از چهره‌های اقتصاددان برجسته است که مطالعاتش درباره جمعیت شهرت زیادی دارد. او ارقام مربوط به تولد، مرگ، سن ازدواج و فرزندآوری و عوامل اقتصادی موثر بر طول عمر را جمع آوری کرد. سهم اصلی مطالعات او در برجسته کردن رابطه بین عرضه غذا و جمعیت بر کسی پوشیده نیست. او مدعی شد که رشد جمعیت همواره بیش از رشد تولید غذا است و از این رو محدودیت‌های تولید مثل را ضروری دانسته است، تنها به این دلیل که مردم رفتار خود را در مواجهه با انگیزه‌های اقتصادی تغییر می‌دهند.

مالتوس با اشاره به اینکه در شرایطی که تولید غذا افزایش می‌یابد، جمعیت به طور طبیعی با نرخ سریع‌تر افزایش می‌یابد، استدلال می‌کند که جای تعجب نیست که مردم به این ترتیب کاهش رشد جمعیت را انتخاب کنند. مالتوس فکر می‌کرد که مردم می‌توانند تولید غذا را تنها با روش‌های آهسته و دشواری مانند بازیابی زمین‌های بلااستفاده یا کشاورزی فشرده افزایش دهند، اما آن‌ها می‌توانند رشد جمعیت را با دیر ازدواج کردن، استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری، مهاجرت و یا در شرایط شدیدتر، توسل به کاهش مراقبت‌های بهداشتی، تحمل بیماری‌های اجتماعی یا شرایط فقیرانه زندگی، جنگ، یا حتی نوزادکشی به طور موثرتری کم کنند.

البته نظریات مالتوس بسیار سوء تفاهم‌برانگیز بوده است. صفت «مالتوسی» امروزه برای توصیف یک پیش‌بینی بدبینانه از مرگ انسانِ محکوم به گرسنگی استفاده می‌شود، چرا که رشد جمعیت تصاعدی و رشد تولید، حسابی است و استدلال کرد امید‌های بی نهایت انسان برای خوشبختی اجتماعی باید بیهوده باشد. هنگامی که فرضیه او برای اولین بار در پرفروش‌ترین مقاله‌اش درباره اصل جمعیت در سال ۱۷۹۸ بیان شد، هیاهویی که این فرضیه در برانگیخت، زیاد بود. با اینحال او همچنین استدلال کرده بود که، چون همه انسان‌ها گرسنگی نکشیده اند، انتخاب‌های اقتصادی باید در کار باشد و این کار یک اقتصاددان است که آن انتخاب‌ها را مطالعه کند.

بیشتر بخوانید: جان کمپبل کیست؟/ برجسته‌ترین اقتصاددان حوزه مالی

مالتوس به بسیاری از مسائل دیگر نیز پرداخت. اصول اقتصاد سیاسی او که در سال ۱۸۲۰ نگارش شد، اولین متنی بود که جدول تقاضا را جدا از «مقدار تقاضا در یک قیمت معین» توصیف کرد. او به این ایده اعتراض داشت که در درازمدت بازار‌ها خودتنظیم می‌شوند به آن اعتراض داشت. کار او بر تضاد‌های بلندمدت معطوف بود که نمونه‌ای از مطالعات او را باید در حوزه رشد جمعیت به همین ایده مربوط دانست. در نهایت توماس مالتوس در سال ۱۸۳۴ درگذشت.

یکی دیگر از نظریات مالتوس که بسیار در دوره خود مورد توجه قرار گرفت، مربوط به نظریه رانت بود که در طول دهه ۱۸۲۰ تبدیل به بحثی میان مالتوس و دیوید ریکاردو، نظریه پرداز تجارت آزاد قرار گرفت. هر دو کتاب‌هایی با عنوان اصول سیاسی نوشته بودند. این بحث مالتوس-ریکاردو نامیده می‌شود. اقتصاد. ریکاردو نظریه رانت را در اصول اقتصاد سیاسی و مالیات (۱۸۱۷) چنین تعریف کرد: او رانت را ارزشی مازاد بر تولید واقعی می‌دانست، چیزی که ناشی از مالکیت است نه تجارت آزاد؛ بنابراین رانت نوعی پول منفی را نشان می‌داد که مالکان می‌توانستند آن را به دلیل کمبود آن از تولید زمین بیرون بکشند. با اینحال برخلاف این مفهوم، مالتوس رانت را به عنوان نوعی مازاد اقتصادی پیشنهاد کرد.