
اقتصاد۲۴- در گوشهای از مدرسه، در پارکی خلوت یا در سرویس مدرسه، نوجوانی برای اولینبار سیگار را به لب میزند؛ نه برای لذت، بلکه شاید برای احساس تعلق، کنجکاوی، یا فشار جمعی. این تصویر که دیگر در جامعه ما بیگانه نیست، زنگ خطری برای خانوادهها، مربیان و مسئولان اجتماعی است.
نوجوانی مرحلهای حساس و پیچیده در زندگی انسان است. در این سن، فرد با بحران هویت، نیاز به استقلال، و تمایل به آزمودن مرزها روبهرو میشود. سیگار کشیدن برای بسیاری از نوجوانان نه فقط یک رفتار، بلکه بیانی از مخالفت، بلوغ یا تعلق به گروهی خاص تلقی میشود.
برای مقابله مؤثر با سیگار کشیدن نوجوانان، باید با دیدی جامع و غیرقضاوتگرانه به موضوع نگریست. در این گزارش تلاش شده با استفاده از منابع روانشناسی، جامعهشناسی، تجربههای آموزشی و توصیههای متخصصان، راهکارهایی عملی و انسانی برای والدین، معلمان و مسئولان ارائه شود.
در بسیاری از موارد، نوجوانان برای جلب تأیید همسالان یا عضویت در یک گروه، به تجربه سیگار روی میآورند. این فشار اجتماعی ممکن است آشکار یا پنهان باشد.
نوجوانی دوران پرسشگری و آزمون تجربههای جدید است. برخی نوجوانان صرفاً بهدلیل کنجکاوی نسبت به طعم، حس و تأثیر سیگار، آن را امتحان میکنند.
اگر پدر یا مادر، مربی ورزشی یا هر فرد محبوبی در زندگی نوجوان سیگار بکشد، احتمال دارد نوجوان نیز برای شبیهسازی آن رفتار، سیگار را امتحان کند.
در جامعهای پر از رقابت تحصیلی، تنشهای خانوادگی و عدم مهارتهای حل مسئله، نوجوان ممکن است به سیگار بهعنوان راهی برای آرامسازی خود نگاه کند.
تبلیغات مستقیم یا غیرمستقیم سیگار، از فیلمهای سینمایی گرفته تا تصاویر شبکههای اجتماعی، نقش مهمی در رمانتیک جلوهدادن مصرف دخانیات دارند.
سیگار کشیدن از سن پایین میتواند باعث آسیب جدی به ریه، قلب، و سیستم تنفسی شود. نوجوانان سریعتر از بزرگسالان به نیکوتین وابسته میشوند.
وابستگی روانی به سیگار در نوجوانی میتواند زمینهساز گرایش به مواد مخدر قویتر باشد. این وابستگی با افسردگی و بیحوصلگی نیز همراه است.
بیشتر بخوانید:افزایش ۱۱ درصدی مصرف سیگار در زنان ایرانی
مطالعات نشان دادهاند نوجوانانی که سیگار میکشند، اغلب تمرکز پایینتر و عملکرد تحصیلی ضعیفتری دارند.
نوجوان سیگاری ممکن است با خانواده خود وارد چرخهای از دروغگویی، پنهانکاری و تعارض شود که رابطه والد-فرزندی را آسیبپذیر میکند.
سیگار کشیدن میتواند دروازهای برای ارتباط با گروههای پرخطر، مصرف الکل، ولگردی و جرائم خرد باشد.
اولین واکنش والدین باید با کنترل هیجانات همراه باشد. واکنش خشمآلود یا تنبیهگرانه ممکن است نوجوان را به پنهانکاری بیشتر سوق دهد.
والدین باید محیطی امن برای گفتوگوی باز فراهم کنند. استفاده از جملاتی، چون «از کی شروع کردی؟» یا «چی باعث شد این کار رو بکنی؟» بهجای «از تو توقع نداشتم!» میتواند مفید باشد.
در بسیاری موارد، سیگار صرفاً نوک کوه یخ است. خانواده باید مشکلات زمینهای مثل اضطراب، فشار تحصیلی یا احساس طردشدگی را شناسایی کنند.
والدینی که خودشان سیگار نمیکشند یا ترک کردهاند، میتوانند تجربه خود را صادقانه با فرزند در میان بگذارند و الگویی مؤثر باشند.
والدین میتوانند بدون محدودسازی افراطی، محیط نوجوان را طوری مدیریت کنند که دسترسی به سیگار سختتر شود و تأثیر گروه همسالان پرخطر کاهش یابد.
برگزاری کارگاههای آموزشی درباره مضرات دخانیات، مهارت نه گفتن، و ارزشهای سلامتی میتواند نوجوان را از تجربه اولیه باز دارد.
مدارس باید مشاورانی مجرب در زمینه روانشناسی نوجوان داشته باشند تا به مسائل رفتاری و انگیزشی نوجوانان بپردازند.
برنامههای مشترک بین اولیا و مربیان برای شناسایی و مداخله زودهنگام در رفتارهای پرخطر بسیار مؤثر است.
درگیر کردن نوجوان در فعالیتهای ورزشی، هنری یا داوطلبانه میتواند احساس تعلق مثبت ایجاد کرده و جای خالی رفتارهای مخرب را پر کند.
رفتاردرمانی شناختی، به نوجوان کمک میکند عوامل محرک کشیدن سیگار را بشناسد و راهبردهایی برای مقابله با آنها بهکار گیرد.
در موارد شدید، متخصصان ممکن است ترک نیکوتین را با چسب یا آدامسهای نیکوتینی مدیریت کنند، البته با نظارت پزشکی.
حضور در گروههایی از نوجوانان ترککرده، نوعی همدلی و انگیزه برای کنار گذاشتن سیگار ایجاد میکند.
درمان نوجوان بدون مشارکت والدین اغلب ناکارآمد است. جلسات مشاوره خانوادگی میتواند الگوهای ارتباطی را بهبود دهد.
فنلاند با تصویب قانونی جامع در زمینه پیشگیری از دخانیات نوجوانان و ممنوعیت کامل فروش به زیر ۲۰ سال، نرخ مصرف را بهشدت کاهش داده است.
این کمپین با بهرهگیری از شبکههای اجتماعی و جوانمحور کردن پیامها، به آگاهسازی موثر درباره مضرات دخانیات پرداخت و میلیونها نوجوان را تحت تأثیر قرار داد.
در مدارس ژاپن آموزش مهارتهای حل مسئله، تصمیمگیری و تفکر انتقادی از سنین پایین اجرا میشود و به کاهش مصرف دخانیات کمک کرده است.
برخورد با نوجوانی که سیگار میکشد نباید به تنبیه، طرد یا سرزنش محدود شود. این پدیده، نشانهای است از نیاز به گفتوگو، آگاهی، حمایت روانی و الگوسازی اجتماعی. خانواده، مدرسه، رسانه و دولت باید با همافزایی و رویکردی مثبتنگرانه، نوجوان را از این عادت مخرب دور کنند. راه نجات از سیگار، نه در سرکوب بلکه در ساختن دنیایی معنادار، پرامید و توانافزا برای نسل نوجوان است.