ضربه‌ای که کرونا به آجیل و خشکبارفروشان زد/ تسهیلات حمایتی دولت، هزینه کولر گازی مغازه را هم تامین نمی‌کند

اکرم جدیدی‌ممتاز، اقتصاد۲۴- نگرانی نسبت به شیوع ویروس کرونا و تبعات آن برای سلامت شهروندان باعث ‏شد در تمام کشور‌ها مقامات سیاست‌گذار و مسئولان اجرایی به‌منظور کنترل پاندومی، مجموعه‌ای از سیاست‌ها، مقررات و الزامات را درباره فعالیت‌های اقتصادی اجرا کنند.

این الزامات تبعات زیادی برای فعالیت‌های اقتصادی داشت و با کاهش حجم فعالیت بنگاه‌های اقتصادی، رونق کسب و کار‌ها در سایه فرو رفته و در بسیاری از موارد به تعطیلی آن‌ها انجامیده است.

از جمله اصنافی که از شیوع کرونا از اسفند سال ۹۸ آسیب جدی دید، صنف آجیل و خشکبار بود که مردم با وجود در پیش رو بودن عید نوروز، کمتر به سراغ آنها رفتند.

مصطفی احمدی، رییس اتحادیه آجیل و خشکبار تهران در گفت‌وگو با اقتصاد۲۴ درباره کسب و کار این صنف در زمان کرونازدگی کشور گفت: کرونا در کسب و کار‌های همه دنیا تاثیر منفی داشت. از آنجایی که فعالیت صنف ما در مواد غذایی است تاثیر بیشتری را از کرونا حس کردیم. ضمن اینکه با تورم و قیمت‌های بالای تنقلات در چند سال اخیر، درآمد مغازه‌های آجیل‌فروشی در طول سال فقط به اندازه جبران هزینه‌های جاری است و درآمدزایی ندارند مگر در فروش پایان سال و شب عید که در سال ۹۸ فروش آخر سال با بحران کرونا مصادف شد و به تبع آن، درآمدی برای اعضا حاصل نشد.

بیشتر بخوانید: آیا تنقلات می‌توانند ناقل کرونا باشند؟

وی افزود: همکاران ما نه تنها درآمد نداشتند، بلکه خسارت‌های ناشی از سردخانه‌داری و انبارداری را هم دادند، یعنی آجیل‌های فرآوری‌شده روی دست کاسب‌ها ماند. آجیل و خشکبار بیشتر در زمستان و شب عید مصرف می‌شود و در تابستان مشتری زیادی ندارد و با توجه به اینکه مدت نگهداری آجیل فرآوری شده هم نهایتاً سه ماه است این محصولات که قبل از اسفند ۹۸ برای بازار شب عید خریداری شده بودند فروش نرفتند و صنف ما در حال حاضر یا در حال خسارت‌دادن برای انبارداری و سردخانه‌داری هستند و یا اجناس در حال نابودی‌اند.

رییس اتحادیه آجیل و خشکبار تهران با اشاره به اینکه هنوز نتیجه کرونا بر تعطیلی یا ورشکستگی واحد‌های این صنف مشخص نیست افزود: در حال حاضر نمی‌توان فهمید چقدر از واحد‌های ما ورشکسته یا تعطیل شده‌اند. این آمار در ماه پنجم سال مشخص می‌شود. ما امیدواریم امسال تجربه تلخ سال ۹۷ را نداشته باشیم. دو سال پیش خودتحریمی به‌دلیل تورم در صنف ما باعث شد تعدادی از اعضا، صنف را ترک کرده، مغازه‌ها را اجاره و خانه‌نشینی را در پیش بگیرند. کرونا زمستان ۹۸ مشکلات صنف ما را دوچندان کرد، اما تا یک ماه آینده آمار‌های ورشکستگی یا تعطیلی مغازه‌ها مشخص می‌شود، زیرا اختلاف حساب‌ها در این ماه خود را نشان می‌دهد. وقتی واحدی نتواند اجناس خود را بفروشد طبیعتاً نمی‌تواند چک‌های خریدش را پاس و بدهی خود را بپردازد. این مسائل اختلاف و درگیری به‌وجود می‌آورد به همین دلیل دولت باید برای حل این مشکلات وارد عمل شود.

وی با اشاره به تورم فعلی کشور و احتمال بازگشت شدیدتر کرونا در فصل پاییز تصریح کرد: اگر کرونا به همین شکلی که در شب عید جامعه را آلوده کرد بار دیگر شیوع پیدا کند آینده همه اصناف به‌خصوص صنف ما را به شدت به مخاطره می‌اندازد، زیرا اجناس ما اولویت خرید خانواده نیست. اجناس ما جز تنقلات هستند و اگر کسی پول اضافه‌ای داشته باشد دنبال خرید این محصولات می‌رود به همین دلیل کمتر به فروش می‌رسد و اگر موج جدیدی از کرونا بیاید ضربه شدیدتری متوجه همکاران ما می‌شود.

احمدی اظهار داشت: امیدواریم با آمدن جنس جدید و کنترل بازار توسط دولت این مشکلات مهار شود، زیرا در غیر این صورت همه اصناف رو به نابودی می‌روند. ما جزء ۱۰ اولویت شغلی برای حمایت دولت هستیم و باید بسته حمایتی دریافت می‌کردیم که هنوز خبری از آن نیست، اما چیزی را که بار‌ها گفته‌ام این است که برای جبران و حمایت از ضرر و زیان مشاغل باید جنس، فروش و مالیات صنف را در نظر گرفت و سپس میزان حمایت را ارزیابی و اعلام کرد. اینکه برای همه اصناف یک دستورالعمل حمایتی داشته باشند صحیح نیست و نمی‌تواند به آرامش شغلی مشاغل کمک کند. به‌عنوان مثال اینکه بگوییم به همه اصنافی که کارگر بیمه‌شده دارند بین ۱۲ تا ۱۶ میلیون کمک می‌کنیم سیاستی غیرکارشناسانه و نادرست است، زیرا ممکن است در واحد صنفی براساس تغییر فصل و نیاز در تابستان دو کارگر کار کنند، اما در زمستان پنج کارگر مورد نیاز باشد. بر این اساس در حالی که سرمایه بالاتر از ۵۰۰ میلیون تومان سرمایه‌گذار در حال نابودی است آیا با ۱۵ میلیون می‌توان به او کمک کرد؟ این مبلغ هزینه کولر گازی که در مغازه کار می‌کند تا پشه و کرم، اجناس را از بین نبرند را هم تامین نمی‌کند چه برسد به تامین سرمایه از دست رفته.

رییس اتحادیه آجیل و خشکبار تهران در پایان خاطرنشان کرد: از دولت و نهاد‌های سیاست‌گذاری تقاضا کردیم با مشورت اتاق اصناف و اتحادیه‌های مربوطه تصمیمات حمایتی را مشخص کنند تا بر اساس آن معین شود که هر صنف یا شغلی باید چه مقداری کمک دریافت کند. ما انتظار نداریم که دولت صددرصد خسارت ما را پرداخت کند، ولی حداقل گوشه‌ای از مشکلات ما را حل کند. ما می‌دانیم با تحریم‌ها دولت دچار مشکل است و نمی‌خواهیم سربار دولت باشیم، اما انتظار این را هم نداریم که دولت در اخذ مالیات هم ملاحظات اصناف را نکند. در حال حاضر دو سال است که دچار مشکلات مالی هستیم و انتظار داریم دولت تدابیری را بیندیشد که حداقل در وضع مالیات بر درآمدی که وجود نداشته ما را در منگنه بیشتر قرار ندهد.