این عکسهای دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها میگذرد، میتوان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازهای در آنها دید در ادامه تصویری جالب از قلیانکِشی روی دوش نوکرها در دوره قاجار را می بینید
"گور دختر" که گفته می شود آرامگاه آتوسا دختر کورش کبیر است، که به سبک آرامگاه کوروش، اما در اندازه کوچکتر ساخته شده است. این اثر با قدمت ۶۰۰ پیش از میلاد در دشتستان بوشهر قرار دار
در دوران قاجار اغلب اوقات القاب و مناصب حکومتی از پدر به پسر منتقل میشد. یعنی اگر کسی به مقام مهمی میرسید و لقبی از شاه دریافت میکرد، این لقب و مقام بعد از خودش برای فرزندانش مثل یک دارایی و ارثیه باقی میماند. در نتیجه چندان اهمیتی نداشت که صاحب این ارثیه کودک باشد یا بزرگسال؛ به هر حال او صاحب لقب و مقام میشد.
محمدعلی شاه قاجار در تاریخ ۲۲ تیر ۱۲۸۸ هجری خورشیدی (۲۴ جمادیالثانی ۱۳۲۷ هجری قمری برابر با ۱۳ ژوئیه ۱۹۰۹ میلادی) با فتح تهران توسط مشروطهخواهان به سفارت روسیه در تهران پناهنده و در آنجا متحصن شد.
جشن تولد ناصرالدین میرزای ناصری نوۀ ناصرالدین شاه و پسر کوچک مظفرالدین شاه در حرمسرای مظفری. ناصرالدین میرزای ناصری در زمان سلطنت احمدشاه به عنوان والی خراسان منصوب شد و در دوران پهلوی نیز یک بار به نمایندگی مجلس برگزیده شد.
ایران تاکنون در ۱۵ اکسپو حضور داشته است که ۹ پاویون مربوط به قبل از انقلاب و شش پاویون به اکسپوهای بعد از انقلاب تعلق دارد. اولین حضور ایران مربوط به اکسپو ۱۸۵۱ لندن است که در آن، ایران با غرفهای به مساحت ۹۲ مترمربع فرش، صنایع دستی، کاشی و انواع آجیل را به بازدیدکنندگان عرضه کرد. پس از آن، در اکسپوهای ۱۸۷۳ وین، ۱۸۷۸ و ۱۸۸۹ پاریس، ۱۸۹۳ شیکاگو، ۱۹۰۰ پاریس، ۱۹۳۶ و ۱۹۵۸ بروکسل حضور پیدا کرد. از زمان دوره قاجار تاکنون؛ برای اولین بار ایران از حضور در بزرگترین رویداد جهان انصراف داد.
این یکی از قدیمیترین سلفیهای ایران است که ناصرالدین شاه در مقابل یک آینۀ بزرگ از خودش و جمعی از زنان حرمسرا انداخته است. شاه با دستخط خود در حاشیۀ عکس نوشته است: توی تالار آینه عکس توی آینه انداخته شده.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده و زیرخاکی از فاطمه خانم عصمتالدوله، دختر ناصرالدین شاه و فخرالتاج معیری دختر عصمتالدوله را در سال ۱۲۶۸ هجری شمسی مشاهده میکنید.
ارنست هولتسر کارمند دولت بریتانیا برای مدیریت تلگرافخانه اصفهان بود. پس از پایان ماموریتش، بهقدری از اصفهان خوشش میآید که تصمیم میگیرد در اصفهان بماند و با یک دختر ارمنی اصفهانی ازدواج میکند. دوربین به دست میگیرد و شروع به عکاسی میکند. نزدیک به سی سال در اصفهان زندگی میکند. بیشتر تصاویر او مربوط به اصفهان هستند. عاقبت هم در همین محله جلفا اصفهان میمیرد و در آرامستان ارامنه اصفهان دفنش میکنند. برخی از عکسهایش از اماکن مختلف بهویژه بناهای زیبای اصفهان نشان از ذوق و قریحه او در عکاسی است. در عکسهای او عموماً قاببندی و عناصر تصویر جذاب و چشمنواز است. مثلاً پرسپکتیوی از مسجد شیخ لطفالله گرفته که فوقالعاده است و هنوز عکاسان معاصر از کار او الهام میگیرند.
تصویر از طاووس عمارت گلستان که در سال ۱۲۷۴ شمسی و یکسال قبل از مرگ ناصرالدین شاه گرفته شده است. آقانجف از خدمتکاران دربار و آغامحمدخان از خواجههای دربار نیز در تصویر دیده میشوند.
قیصر فیلمی به کارگردانی و نویسندگی مسعود کیمیایی، ساخته سال ۱۳۴۸ به تهیهکنندگی عباس شباویز در استودیو آریانا فیلم است. عنوانبندی این فیلم را عباس کیارستمی ساخته است. قیصر، پرفروشترین فیلم سال ۱۳۴۸، در پدیدآوردن موج نو در سینمای ایران نقش بسزایی داشته است.