۵۰ سال پیش ترافیک تقاطع بلوار سیدخندان با جاده قدیم شمیران -خیابان شریعتی- مردم تهران را کلافه کرده بود. اولین بار در آذر ۱۳۵۳ مدیران شهری پایتخت از حل ترافیک تقاطع سیدخندان سخنگفتند. روزنامه اطلاعات ۳ آذر ۱۳۵۳ از ساخت پل سیدخندان خبر داد. گفتنی است که پل سیدخندان در سال ۱۳۵۶ به بهرهبرداری رسید.
تصویری کمتر دیده شده از جشن تولد شصت و نه سالگی وینستون چرچیل در تهران را همزمان با برگزاری کنفرانس سران متفقین در تهران در ایام اشغال ایران در دوران جنگ جهانی دوم مشاهده میکنید. در این جشن استالین، رهبر شوروی، روزولت رئیسجمهور امریکا در دو طرف چرچیل نشستهاند. تصویر در آذر ماه سال ۱۳۲۲ به ثبت رسیده است.
رسانههای رسمی ایران در سال ۱۳۵۴ گزارش دادهاند که بر اثر سهلانگاری در سر صحنه فیلمبرداری فیلم «قرار بزرگ»، محمدعلی فردین در میان آتشسوزی گیر افتاده و با زحمت حاضرین جان سالم به در برده است.
ناصر ملکمطیعی، محمدعلی فردین و رضا بیکایمانوردی سه ابرستاره سینمای ایران در اوج موفقیت و رونق حرفهای چنین ساده و بیتکلف عکس یادگاری انداختهاند که حالا در گذر از نیم قرن ارزش و زیبایی این کنار هم بودن بیشتر آشکار شده است.
سه «هنرپیشه» محبوب که قاعدتاً میباید رقیبانی در دو جبهه رودررو باشند چنین گرم و دوستانه در کنار هم ایستادهاند. هر کدام از این سه نفر، مثل بسیاری از همکاران و همدورههایشان، تا آخرین روز عمرشان هم همواره از یکدیگر با احترام و فروتنی یاد میکردند و ستایشگر هنر رقیب بودند.
صف خدمتکاران دربار برای گرفتن چای در روز بازگشت ناصرالدین شاه از سفر کلاردشت. توضیح زیر عکس: «عملهجات قهوهخانۀ مبارکه در شب چراغانی عمارت گلستان به مردم چائی میدهند».
عکسهای دوران قاجار که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها میگذرد، میتوان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازهای در آنها دید؛ از جزییات لباسها و چهرهها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
تعدادی از مهمانان عروسی عزیزالسلطان (ملیجک) و اخترالدوله؛ عزیزالسلطان از کودکی یکی از محبوبترین افراد در نزد ناصرالدین شاه بود و به همین دلیل لقب عزیز سلطان را یافته بود. او در سال ۱۲۷۳ شمسی با اخترالدوله دختر ناصرالدین شاه ازدواج کرد.
شاهنشاه ساسانی در این سنگ نگاره حال دادن گل به همسرش است و مکان این سنگ نگاره نیز تنگقندیل، کازرون است. در مورد هویت شاه حاضر در این سنگنگاره اختلاف نظر است، از شاپور اول تا بهرام دوم و نرسه به آن نسبت داده شده، اما اصلیترین نکته، جایگاه والا و ارزشمند بانوی حاضر در سنگنگاره است.
مسجد وکیل شیراز معروف به مسجد سلطانی، یکی از این آثار تاریخی است که به دستور کریمخان زند، یکی از صلحطلبترین پادشاهان ایرانی، در پایتخت حکومتش ساخته شد. ین مسجد در غرب بازار وکیل و در انتهای راستهٔ شمشیرگرها واقع شدهاست طرح این مسجد دو ایوانی بوده و دارای دو شبستان جنوبی و شرقی است. شبستان جنوبی با ستونهای سنگی یکپارچه و مارپیچ از شاخصههای معماری ایرانی و از مناطق دیدنی این مسجداست که دارای ۴۸ ستون سنگی یکپارچه میباشد. مساحت این شبستان در حدود ۵ هزار متر مربع است و منبر چهارده پلهای یکپارچه از سنگ مرمر از زیبائیهای قسمت شبستان میباشد.
خانه امیربهادر در محله پل امیربهادر یکی از همین خانههای تاریخی است که حدود ۲۰۰سال هم عمر کرده است. این خانه متعلق به حسین پاشازاده معروف به امیربهادر، وزیر جنگ مظفرالدین شاه بود.
احمدشاه قاجار (۱۲ بهمن ۱۲۷۵ – ۹ اسفند ۱۳۰۸) هفتمین و آخرین شاه ایران از دودمان قاجار و پسر و جانشین محمدعلیشاه بود که از ۲۵ تیر ۱۲۸۸ تا ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. خ / از ۱۹۰۹–۱۹۲۵ میلادی به عنوان شاه ایران سلطنت کرد. او پس از خلع پدرش و درحالیکه تنها ۱۳ سال داشت، به شاهی رسید. رضاه خان میرپنج که بعدها اولین شاه سلسله پهلوی شد برای دورهای سردار سپه و حتی صدراعظم کابینه احمدشاه قاجار بود.
در اینجا عکسی از تیم فوتبال هنرمندان را میبینید که در سال ۱۳۴۶ گرفته شده است. از چهرههای حاضر در عکس میتوان به بهروز وثوقی (ردیف ایستاده، نفر پنجم از راست)، عارف (ردیف ایستاده، نفر دوم از چپ)، اکبر گلپایگانی (ردیف نشسته، نفر دوم از چپ) و ضیا آتابای (ردیف نشسته، نفر آخر از چپ) اشاره کرد.
تولید «همای سعادت» (چاناکیا، ۱۳۵۰) به عنوان محصول مشترک ایران و هند، هنگامی آغاز شد که هنوز فیلمهای هندی در ایران تماشاگران بسیار داشتند و پرسونای فردین به حالوهوای سینمای هند نزدیک بود. «همای سعادت» (با عنوان هندی «صبح و شام») با شرکت فردین و دو ستاره سینمای هند (وحیده رحمان و سانجیو کمار) زمانی نمایش داده شد که تماشاگران و سینمای ایران تحت تاثیر «قیصر» بودند و حاصلش یک شکست مطلق بود.
در سال ۱۲۶۱ نخستین خط آهن ایران از تهران به شهر ری ساخته شد و امتیاز این مسیر ریلی را یک مهندس فرانسوی به نام مسیو بواتال گرفته بود که در اصل نماینده یک شرکت بلژیکی بود.