در حالی که خشکسالی به یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی ایران تبدیل شده، برخی از مردم در شبکههای اجتماعی معتقدند که کشورهای همسایه در حال «دزدیدن ابرهای بارانزای ایران» هستند.
دستور اخیر مسعود پزشکیان، مبنیبر «تکمیل سریع سدهای کوهرنگ۳، خرسان۳ و ماندگان»، در حالی صادر شد که هیچیک از این پروژهها تاکنون موفق به دریافت مجوز ارزیابی زیستمحیطی از سازمان حفاظت محیطزیست نشدهاند.
یک جامعهشناس گفت: اعتماد و مشارکت دو روی یک سکهاند. وقتی به مردم اجازه مشارکت داده شود، اعتمادشان افزایش مییابد، اما وقتی اعتماد کم باشد، مشارکت نیز کاهش مییابد
«انتقال آب خلیج فارس به تهران» شاید روی کاغذ پروژهای ملی و غرورآفرین به نظر برسد، اما در واقعیت، نه از نظر فنی توجیه دارد، نه از نظر اقتصادی و نه از نظر زیستمحیطی. اختلاف ارتفاع دوهزار متری، مسیر هزار تا هزار و هفتصد کیلومتری میان تهران به عنوان پایتخت و نزدیکترین بخش ایران به دریای عمان و هزینهای که از مرز ۲۰۰ میلیارد دلار میگذرد، این طرح را به رؤیایی دوردست بدل کرده است. در نهایت، شاید پرسش اصلی در حکمرانی آبی ایران باشد که چرا به جای یاد گرفتن از جهان، مدام میخواهیم زمین و دریا را جابهجا کنیم؟
سخنگوی سازمان مدیریت بحران کشور ادامه داد: با توجه به آغاز سال آبی از ابتدای مهرماه و گذشت بیش از یک ماه و نیم از آن، تاکنون بارش قابلتوجهی در کشور ثبت نشده است.
کاهش چشمگیر بارش، تنش آبی در ۱۱ استان و افت شدید ذخایر سدها، ایران را به آستانه بحران منابع آب رسانده است. براساس دادههای سازمان هواشناسی، بارش در ایران تا سیودومین روز (۱۲ آبانماه) از سال آبی جاری (۱۴۰۴-۱۴۰۵) ۸۱.۸ درصد کمتر از میانگین بلندمدت است.
کد خبر: ۳۳۷۷۸۲ تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۸/۲۱
هشدار یک کارشناس درباره حفر۱۰۰حلقه چاه جدید برای حل بحران آب پایتخت
شهرداری و آب و فاضلاب شهر تهران با هم توافقی ندارند. اکنون فضای سبز تهران ۲۱۰ میلیون متر مکعب آب مصرف میکند و در شرایطی که مردم مشکل کمبود آب شرب دارند، ۵۵ حلقه چاه در اختیار شهرداری قرار دارد.
آبان از نیمه گذشته است و هنوز خبری از باران پاییز نیست. خشکسالی است یا تغییرات اقلیمی، باری، گویی از دست کسی کاری برنمیآید. از برای همین هم برخی دست به دامان خدای ابر و باران و آسمان شدهاند.
در دهههای گذشته، سدسازی بیمحابا بدون مطالعات زیستمحیطی کافی باعث شد منابع زیرزمینی به شدت کاهش یابد. بر اساس گزارش «مرکز پژوهشهای مجلس» بیش از ۷۰ درصد دشتهای ایران دچار فرونشست زمین شدهاند
پس از اظهارات رئیس جمهور بود که موج رسانهای در مورد بیآبی در تهران به راه افتاد و تک تک مقاماتی که در این زمینه مسئول هستند، شروع به توضیح وضعیت وخیم آب کردند. اما چرا تا پیش از طرح ادعای تخلیه تهران توسط رئیسجمهوری، کسی از شرایط اسفناک آبی صحبت نمیکرد؟
به گفته سخنگوی سازمان مدیریت بحران کشور، امسال از نظر میزان بارش، یکی از سالهای کمبارش در نیمقرن گذشته بوده و در مقایسه پنجاه سال اخیر جزو سالهای بیسابقه از نظر کاهش بارندگی به شمار میرود.
معاون بهرهبرداری و توسعه شرکت آبفای تهران، در گفتوگویی که با خبرگزاری مهر داشت، احتمال جیرهبندی آب به دلیل شرایط بسیار دشوار و نبود نزولات آسمانی و همکاری نکردن مردم در رعایت الگوی مصرف را پررنگ دانست
محسن برهانی، استاد حقوق دانشگاه تهران در توئیتر نوشت: مطلقاً هیچ روایت و دلیل شرعی وجود ندارد که بین عدم نزول باران و عدم رعایت حجاب ارتباط برقرار کرده باشد
میزان ذخایر آبی سدها در روز سیزدهم آبانماه ۱۴۰۳ بالغ بر ۲۲ میلیارد و ۹۲۰ میلیون مترمکعب بود که مقایسه این رقم با حجم فعلی ذخایر آبی سدها، نشاندهنده کاهش ۲۵ درصدی است.
کشورمان در دو دهه اخیر این حجم از رکود در تحرکات سیاسی را به خود ندیده بود. علیالظاهر دستگاه خارجی نیز گرفتار موضوع خشکسالی وعدم بارندگی و نشاط و سرسبزی شده است.
تهران بیتردید در بحران است؛ اما تخلیه آن، نسخهای از جنس تسلیم است، نه تدبیر. رقم ۲۷ هزار هزار میلیارد تومان، نه فقط عددی نجومی، بلکه نشانهای از ناآگاهی ساختاری از ابعاد فاجعه است. کشوری که توان مدیریت بازچرخانی، اصلاح مصرف و تعمیر شبکه آب خود را ندارد، نمیتواند پایتختش را جمع کند.
مدیرعامل شرکت آب منطقهای البرز درباره وضعیت بارشها گفت: این شرایط در ۵۷ سال گذشته بیسابقه بوده و باعث افت شدید ذخیره سد کرج شده و حجم آب پشت سد به کمتر از ۱۰ درصد رسیده است.
عیسی بزرگزاده، سخنگوی صنعت آب کشور گفت: مردم باید مشکلات قطعی آب و یا افت فشار را در تماس با سامانه ۱۲۲ اعلام کنند، در کل هنوز قطعی برنامهریزی شده نداریم.
قالب مدلهای عددی پیشبینی فصلی را برای فصل زمستان، همانطور که از ماههای قبل هم گفتهایم، شرایط بهبود بارش را نشان میدهد و گرایش به نرمال دارد و حتی در بعضی مناطق مثل جنوب غرب ایران، یعنی در راستای زاگرس، احتمالا میتواند بارشهای بیش از نرمال هم داشته باشد.
براساس آخرین گزارش شرکتهای وزارت نیرو، میزان آبهای تجدیدپذیر ایران از حدود ۱۳۰ میلیارد مترمکعب در دهه ۱۳۵۰ به کمتر از ۸۵ میلیارد مترمکعب در دهه ۱۴۰۰ کاهش یافته است.