اقتصاد۲۴-روز چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۵۷، درست ۶ روز پیش از خروج همیشگی شاه از ایران، روزنامهی آیندگان به نقل از خبرگزاری فرانسه تحلیل فرستادهی مخصوص روزنامهی پاریسی فیگارو را که اخیرا با شاه گفتگو کرده بود، منتشر کرد. خبرنگار فیگارو نوشته بود:
شاه ایران امروز یقین دارد که چنانچه با رفتن به خارج بختیار را کاملا تنها بگذارد وی به وسیلهی مذهبیها جارو خواهد شد. شاه در این لحظه به ضربهی ۱۹۵۳ [مرداد ۳۲]میاندیشد. با رفتن او، هرج و مرج و حمام خون به راه میافتد و ارتش، همچنانکه اکثریت خاموش او را باز خواهند خواند. اما این ریسک، یک شرطبندی دیوانهوار است که شاه در انجام آن تردید میکند. او یقین دارد که سه ماه پس از رفتنش مردم تاسفش را خواهند خورد، اما او شک دارد مردم فرا بخوانندش و بدون شک معتقد است که او حق ندارد بدینسان به طور رایگان این درس را به کشورش بدهد.
اما پس چه باید کرد. چرا که اگر او بماند حکومت بختیار بخت بسیار کمی دارد که چرخهای کشور را از نو به حرکت درآورد. شاید با ایجاد این گمان که پادشاه به زودی خواهد رفت، بختیار موفق خواهد شد این قلب از کار بازمانده را جان اندک ببخشد و خونرسانی را از نو به جریان خواهد انداخت. در آن صورت او به قدر کافی قوی خواهد بود که بکوشد بهتنهایی چند صباحی دوام بیاورد. سپس شاه واقعا با رفتن به تعطیلات به او اجازه خواهد داد همهچیز را به راه اندازد. اما دربارهی اوضاع کنونی کشور، پادشاه ایران اینک به نظر میرسد متقاعد شده است که کمونیستها یک نقش اصلی بازی میکنند، آنها سازمانهای خود را برای ایجاد هستهها سازمان میدهند، شروع به استقرار در مکانی کردهاند که خمینی برایشان تدارک دیده است و خود را آماده میکنند تا مانند شیاطین در لحظه مناسب از صندوق بیرون بجهند.