منصور شیشه فروش، مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان: بر اثر زلزله سر درب کاروانسرای تاریخی واقع در شهر نطنز که دارای مالک شخصی است ریزش کرده است. خساراتی نیز به دیوار‌ها و سقف تعدادی از واحد‌های مسکونی در بافت فرسوده در شهر و روستا‌های بخش مرکزی و بادرود شهرستان نطنز وارد شد.
کارت پستال با فرتور دکتر محمد مصدق برای تحریم نوروز ۱۳۳۳ توسط نهضت مقاومت ملی (جبهه ملی ایران) و پس از حبس و تبعید نخست وزیر.
محبوب ما که در غُل و زنجیر دشمن است / انصاف دِه، چه موقع تبریک‌گفتن است؟
محمّدرضا پهلوی (۴ آبان ۱۲۹۸ – ۵ مرداد ۱۳۵۹) از ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ شاه ایران بود. او پس از پدرش رضاشاه دومین و آخرین کسی بود که در دودمان پهلوی به پادشاهی رسید و با وقوع انقلابِ ۱۳۵۷، از ایران رفت و نظام شاهنشاهی پایان یافت
فریاپت (یا فریپارت) اشکانی که به‌عنوان سومین شاه اشکانی شناخته می‌شود، یکی از فرمانروایان اولیه این سلسله بود. فریاپت در مناطق شرقی ایران، یعنی خراسان یا فرارود (ماوراءالنهر)، متولد شد، زیرا اشکانیان در ابتدا در این مناطق قدرت گرفتند.
محمد بن طاهر فرزند طاهر بن عبدالله و نوه‌ی عبدالله بن طاهر بود. او پس از مرگ پدرش در ۸۷۲ میلادی به حکومت خراسان رسید، اما برخلاف نیاکانش، حاکمی ضعیف و ناتوان بود که نتوانست قدرت طاهریان را حفظ کند.
در باب لقب ذوالیمینین، که طاهر در تاریخ بدان ملقب است، سخنان متفاوتی بیان شده است. ذوالیمینین در لغت به معنای (آنکه دو دست راست دارد یا شخصی که دو دستش به‌طور یکسان از او پیروی کنند) است. به‌طور خلاصه در اکثر موارد، مهارت طاهر در فنون نظامی و توانایی او در اداره امور حکومت و دارا بودن جایگاه والا در نزد مأمون را از دلایل این نامگذاری می‌دانند.
پس از درگذشت طاهر بن حسین در سال ۲۰۷ هجری قمری، مأمون عباسی، خلیفه وقت، طلحه را به‌عنوان والی خراسان منصوب کرد. برخلاف پدرش، که استقلال‌طلبی بیشتری نشان داده بود، طلحه وفاداری کامل خود را به خلافت عباسی حفظ کرد.
پس از درگذشت نوح بن نصر سامانی (امیر حمید) در سال ۹۵۴ میلادی، فرزندش عبدالملک بن نوح در سن حدود ۱۳ سالگی به‌عنوان پنجمین امیر سامانی به تخت نشست. حکومت او در ابتدا تحت نفوذ وزیران و فرماندهان نظامی، به‌ویژه غلامان ترک قرار داشت که نقش مهمی در امور دربار ایفا می‌کردند.
منصور یکم سامانی (ابوصالح منصور بن نوح) معروف به امیر سدید از پادشاهان سامانی بود. بعد از مرگ «امیرعبدالملک سامانی» در سال ۳۵۰ وزیر سامانی «ابوعلی بلعمی» که با الپتگین سپهسالار خراسان دست در دست هم داشتند، نامه‌ای نوشت و درگذشت امیر را اطلاع داد.
پس از قتل احمد بن اسماعیل در سال ۹۱۳ میلادی، بزرگان دربار سامانی، نصر بن احمد را که تنها هشت سال داشت، به‌عنوان امیر جدید برگزیدند. به دلیل سن کم وی، حکومت در ابتدا توسط وزیر او ابوعبدالله جیهانی که از دبیران و دانشمندان آزاداندیش آن روزگار بود انجام می‌شد. نصربن احمد از آغاز قرن چهارم هجری به‌مدت سی‌سال در شکوفاترین و پربارترین و شادترین دوران تاریخ ایران پس از اسلام فرمان‌روایی کرد.
نوح بن منصور پس از مرگ پدرش منصور بن نوح در سال ۹۷۶ میلادی به‌عنوان امیر جدید به قدرت رسید. در زمان به تخت نشستن او، سامانیان در وضعیت پیچیده‌ای قرار داشتند که از یک سو درگیر خطرات خارجی از سوی غزنویان و از سوی دیگر با مشکلات داخلی ناشی از نفوذ غلامان ترک و شورش‌های درباری مواجه بودند.
نوح بن نصر سامانی در حدود سال ۹۲۲ میلادی در خاندان سامانی متولد شد. او فرزند نصر بن احمد سامانی (امیر سعید) بود که در آن زمان حکومت سامانیان را اداره می‌کرد. او مانند دیگر شاهزادگان سامانی، از سنین کم تحت آموزش فقها، دانشمندان و مربیان نظامی قرار گرفت.