اورمزد نرسی یا هرمز دوم ثمره ازدواج نرسی شاپور و شاپوردختک بود. او برخلاف پدرش که سیاست آزادی مذهبی که در دوران دو شاهنشاه نخستین ساسانی، یعنی اردشیر و شاپور، رایج بود را در پیش گرفته بود، هرمز به آزار و اذیت مانویان که پیش از این در دوران نرسه آزادی نسبی داشتند، دست زد.
بهرام یکم بزرگترین پسر شاپور یکم، چهارمین شاهنشاه امپراتوری ساسانی بود. بهرام سه برادر کوچکتر به نامهای هرمز، نرسه و شاپور داشت، اما شاپور یکم پسر چهارم خود هرمز شاپور را به ولیعهدی انتخاب کرد. دلیل این امر احتمالاً تبار سطح پایین مادر بهرام بوده است.
«نرسی» هفتمین پادشاه ساسانیان، فرزند شاپور اول و گوردزاد بود که در سال ۲۲۸ پس از میلاد بهدنیا آمد. نرسی سومین فرزند شاپور اول بود. لقب نرسی در کتب قدیمی «مزداپرست آریایی/ایرانی، شاه هند، سگستان و تورستان تا کناره دریا» بوده است. او در سال ۲۹۳ میلادی به تخت سلطنت رسید. رومیها وی را نارسِس نامیدهاند.
بهرام سوم پسر بهرام دوم و شاپوردختک تنها دختر شاپور میشانشاه در سال ۲۶۸ میلادی متولد شده است. وی حدود ۱۶ سال سن داشت که به فرمانروایی سکستان (سیستان) منصوب شد.
اورمزد شاپور یا هرمز اردشیر از سال ۲۷۲ تا ۲۷۳ (میلادی)، سومین پادشاه ساسانی بود. او پس از پدرش، شاپور یکم، به شاهنشاهی ایران رسید. نام مادرش مِهرک نوشزاد (کردزاد) دختر فرمانروای جهرم بود.
شاپور اول ساسانی، دومین پادشاه از سلسله ساسانی بود که در هنگام حیات پدرش اردشیر اول، به جانشینی او برگزیده شد. اردشیر به دلیل بیماری از سلطنت کناره گرفت و پسرش شاپور اول را جانشین خود کرد. او در زمان شاهنشاهی پدر، در مقام نائبالسلطنه ایران، در نبردهای زیادی شرکت کرد و جایگاه والایی را نزد اردشیر اول پیدا کرد.
شب یَلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیمکره شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) اطلاق میشود. ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام شب یلدا را جشن میگیرند.
۲۱ آذر ۱۳۲۵ خورشیدی، یکی از فرازهای ماندگار تاریخ ایران است که البته کمتر به آن پرداخته شده. روزی که دسیسه هولناک خارجی که از آستین خائنان داخلی برآمده بود با همیاری مردم آذربایجان و ارتش، ناکام ماند. بازخوانی سلسله رخدادهایی که به بزنگاه ۲۱ آذر انجامید میتواند فراروی نسلهای تازه ایرانیانیان چراغی راهگشا برافروزد...
در سال ۱۸۰ میلادی در روستای «خیر» واقع در حاشیه جنوبی دریاچه بختگان فارس از ساسان و رودگ (دختر بابک) «اردشیر» چشم به دنیا گشود. اردشیر، کودکی برازنده و چابک و پرشکوه بود. بابک، چون چنین دید دانست که بزرگی و سرفرازی در طالع او وجود دارد، اردشیر را به فرزندی پذیرفت و در پرورش او کوشید.
روستای رنسانسی ایران جلوهای از معماری سنگی اروپا/ روستای ورکانه همدان یکی از منحصر به فردترین روستاهای ایران است که تمام کوچهها و خانه هاى آن از سنگ هاى لاشه اى میباشند!
قلعه بابک بنای باشکوه و زیبایی است که درگذشته محل استقرار و سنگر دفاع بابک خرمدین سردار ایرانی بوده است، احتمالاً پیش از او نیز جاویدان فرزند شهرک که مبارزات خود را با مهاجمان از کوهستانهای اردبیل آغاز کرده بود، در این قلعه سکونت کرده است. اگرچه این دژ در زمان ساسانیان ساخته شده ولی نامش را از بابک خرمدین، رهبر مبارزه با خلفای عرب گرفته است.
عباس میرزا در ۱۷ بهمن ۹۴۹ هجری شمسی در هرات به دنیا آمد. او سومین فرزند محمد میرزا خدابنده و خیرالنساء بیگم مرعشی بود. پدر عباس در آن زمان پادشاه محلی هرات (مرکز استان خراسان) بود.
سلطان حسین میرزا، مهر ۱۰۴۷ در اصفهان از فتحیه خانم همسر چرکسی (قفقاز کنونی) پدرش شاه سلیمان اول متولد شد. او تمام کودکی خود را تا زمان مرگ پدرش در حرمسرا گذراند، به همین دلیل آگاهی و اطلاعاتی از امور مملکتداری نداشت. سلطان حسین فردی راحتطلب، تنآسان با دلی ساده و مهربان بود و چهرهای زیبا و بدنی قوی داشت. به ورزش علاقهای نداشت، حتی در وقت جلوس به سلطنت قادر به سوار شدن بر اسب نیز نبود.
شاهنشاه ساسانی در این سنگ نگاره حال دادن گل به همسرش است و مکان این سنگ نگاره نیز تنگقندیل، کازرون است. در مورد هویت شاه حاضر در این سنگنگاره اختلاف نظر است، از شاپور اول تا بهرام دوم و نرسه به آن نسبت داده شده، اما اصلیترین نکته، جایگاه والا و ارزشمند بانوی حاضر در سنگنگاره است.
احمدشاه قاجار (۱۲ بهمن ۱۲۷۵ – ۹ اسفند ۱۳۰۸) هفتمین و آخرین شاه ایران از دودمان قاجار و پسر و جانشین محمدعلیشاه بود که از ۲۵ تیر ۱۲۸۸ تا ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. خ / از ۱۹۰۹–۱۹۲۵ میلادی به عنوان شاه ایران سلطنت کرد. او پس از خلع پدرش و درحالیکه تنها ۱۳ سال داشت، به شاهی رسید. رضاه خان میرپنج که بعدها اولین شاه سلسله پهلوی شد برای دورهای سردار سپه و حتی صدراعظم کابینه احمدشاه قاجار بود.
سلطان محمد میرزا ملقب به عباس دوم در روز دوشنبه ۹ شهریور سال ۱۰۱۱ خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. او پسر دوم شاه صفی از همسر چرکس تبار وی، آنا خانم بود. او پنج برادر و سه خواهر داشت و تنها شاهزادهای بود که به دستور پدرش کور نشد.
شاه صفی در سال ۹۷۷ هجری شمسی به دنیا آمد. نام اصلی او سام میرزا بود. مادرش دلارام خانم شاهزاده گرج بود و پدرش محمدباقر میرزا، مشهور به صفی میرزا بزرگترین پسر شاه عباس بزرگ بود که شاه عباس بسیار به او علاقه داشت.
سام میرزا به عنوان شاه صفی دوم، در روز شنبه ۱۰ مهر ۱۰۴۵ خورشیدی تاجگذاری کرد و این مراسم در هنگام عصر برگزار شد و شیخالاسلام اصفهان محمد باقر سبزواری مسئولیت اجرای آن را بر عهده داشت. به شاه جوان ۳۰۰ سرباز ازبک هدیه داده شد و شاه به آنها پاداش داد.