ابوسعید بهادرخان در حدود سال ۱۲۸۵ میلادی در تبریز متولد شد. پدر او، رشیدالدین فضلالله، یکی از وزرای برجسته ایلخانی بود که در دربار مغول نقش مؤثری ایفا میکرد. مادر او، نیز از خانوادههای مهم مغولی بود. بنابراین، او در یک خانواده سلطنتی و در کنار یکی از تأثیرگذارترین رجال دولتی آن دوران رشد کرد.
گیخاتو خان در حدود سال ۱۲۷۵ میلادی (۶۷۳ هجری قمری) متولد شد. او پسر آباقاخان، سومین ایلخان مغول و نوه هلاکوخان، بنیانگذار سلسله ایلخانیان در ایران بود. خانوادهاش در یک دوره بحرانی و پرفراز و نشیب از تاریخ مغولها زندگی میکردند و همین مسائل باعث شد که گیخاتو خان از همان دوران کودکی در دنیای پیچیدهای از سیاستهای مغولی و رقابتهای داخلی پرورش یابد.
محمد خدابنده اولجایتو پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۰۴ میلادی، سلطنت را به دست گرفت. در آن زمان، کشور درگیر بحرانهای سیاسی و اجتماعی شدید بود و پادشاهی ایلخانیان با مشکلات جدی روبهرو بود.
احمد تگودار پس از یک دوره پرتنش از کشمکشهای سیاسی و رقابتهای خانوادگی، در سال ۶۸۰ هجری قمری (۱۲۸۲ میلادی) به سلطنت ایلخانی رسید. سلطنت او یکی از نقاط عطف تاریخ ایلخانان محسوب میشود، زیرا او نخستین ایلخان مغول بود که به اسلام روی آورد و تغییرات مهمی در سیاست و فرهنگ دوره خود ایجاد کرد.
ابا قاخان در سال ۱۲۳۴ میلادی به دنیا آمد. او نوه تولی خان (پسر چنگیزخان) و پسر هولاکو خان بود. مادرش یسونکین خاتون بود. ابا قاخان در محیطی نظامی و سیاسی پرورش یافت و از همان کودکی با اصول حکومتداری و جنگآوری آشنا شد.
هولاکو خان در سال ۱۲۱۷ میلادی به دنیا آمد. پدرش تولی خان، یکی از پسران چنگیزخان و مادرش سرقویتی بیگی بود و زنش دوقوز خاتون نیز مسیحی بود. هولاکو خان از خاندان بورجیگین بود، خاندان سلطنتی مغول که چنگیزخان بنیانگذار آن بود. وی از کودکی تحت تربیت نظامی و سیاسی قرار گرفت و با اصول جنگ، مدیریت و حکومتداری آشنا شد.
در دی ماه ۱۳۴۳ دولت وقت به نخست وزیری حسنعلی منصور بعد از افزایش قیمت بنزین با موج فزاینده افزایش قیمتها در بازار خوراکیها روبهرو شد. روزنامه اطلاعات ۱۷ دی ۱۳۴۳ گزارشی از وضعیت نرخ خوار و بار منتشر کرد. اطلاعات آنلاین نوشت: گزارش را بخوانید و عکسی از ۲ خواروبار فروشی در همان سالهای اصفهان تماشا کنید که گردشگران ثبت کردهاند.
سلطان حسین بایقرا در سال ۱۴۳۸ میلادی در هرات و در محلی به نام دولتخانه متولد شد. نسب او هم از جانب پدر و هم از سوی مادر به تیمور گورکانی میرسد. او نوه میرانشاه تیموری (یکی از پسران تیمور لنگ) و از نوادگان سلسله تیموری بود. پدرش غیاثالدین منصور، فرزند بایقرا و مادرش فیروزه بیگُم نام داشت که نوه امیر موسی، دخترزاده تیمور بود.
الغ بیگ در سال ۱۳۹۴ میلادی در سلطانیه بهدنیا آمد. مادرش گوهرشاد آغا یا ملکه گوهرشاد بیگم از شاهزادگان معروف ایرانی بود و از سیاستمداران نامی دوره تیموریان به شمار میرفت که از وی به نیکی یاد میشود.
عبداللطیف میرزا در سال ۱۴۲۰ میلادی متولد شد. او فرزند الغ بیک و رقیه بیگم بود. از کودکی در محیطی پر از رقابتهای سیاسی و خانوادگی بزرگ شد که ویژگی برجسته خاندان تیموری در آن زمان بود. او در محیطی رشد یافت که ترکیبی از شکوه سیاسی، رقابتهای خانوادگی و توجه به علم و هنر بود. با این حال، جاهطلبیها و تربیت نظامی او در کودکی، زمینهساز حوادث تلخ آینده شد.
ابوسعید گورکان در سال ۱۴۲۴ میلادی در هرات متولد شد. او پسر میرزا سلطان محمد، نوه میرزا میرانشاه و نبیره امیر تیمور گورکان بود که بر فرارود یا ماوراءالنهر و خراسان حکم میراند، به همین دلیل او یکی از اعضای خاندان تیموری محسوب میشد. ابوسعید در رقابتهای داخلی، ابتدا نقش کمتری داشتند، اما با سقوط و تضعیف دیگر شاخهها، او نیز به قدرت رسید.
در دوران جوانی، تیمور برای به دست آوردن قدرت با چالشهای متعددی روبهرو شد. او ابتدا با ایجاد اتحادهای سیاسی و نظامی در آسیای میانه توانست دشمنان محلی را شکست دهد و پس از تثبیت قدرت در منطقه، نیاز داشت مشروعیت سیاسی خود را تقویت کند. او با زیرکی سیاسی، از مشروعیت نسبی که به دلیل انتساب خود به چنگیزخان (از طریق ازدواج با زنان خاندان مغول) به دست آورده بود، استفاده کرد تا خود را بهعنوان وارث سنتهای مغول معرفی کند. تیمور با بهرهگیری از استراتژیهای پیچیده و نیروی نظامی قدرتمند، بسیاری از قبایل پراکنده منطقه را تحت فرمان خود درآورد و بر تخت سلطنت جلوس کرد.
سنجر در سال ۴۷۹ هجری قمری در زمان اوج قدرت امپراتوری سلجوقی به دنیا آمد. او که با نام کامل معزالدین ابوحارث احمد سنجر بن ملکشاه شناخته میشود، فرزند ملکشاه اول و تاجالدین خاتون بود. از کودکی، زیر نظر معلمان برجستهای در زمینههای دینی، نظامی و حکومتی تعلیم دید.
برکیارق بن ملکشاه، در سال ۴۷۷ هجری قمری متولد شد. او فرزند دوم ملکشاه، پادشاه بزرگ سلجوقی و زبیده خاتون بود، زنی که در دربار ملکشاه نفوذ بالایی داشت، اما رقابت میان همسران ملکشاه، بهویژه ترکان خاتون (مادر محمود بن ملکشاه)، فضای خانوادگی را پیچیده و پرتنش کرده بود.
محمود اول بهعنوان یک پادشاه سلجوقی، در تاریخنگاریهای مختلف بهعنوان فردی مدبر و جاهطلب شناخته شده است. او تلاش کرد با سیاستهای میانجیگرانه، از شدت گرفتن اختلافات درونی جلوگیری کند. با این حال، محدودیتهای اقتصادی و نظامی آن دوره باعث شد که نتواند دستاوردهای بزرگی مانند اجداد خود به دست آورد.
ملکشاه با نام کامل جلالالدین ملکشاه بن آلپارسلان در سال ۱۰۵۵ میلادی متولد و در اصفهان بزرگ شد. او فرزند آلپارسلان، دومین سلطان سلجوقی و صفیه خاتون بود. ملکشاه از کودکی تحت آموزشهای نظامی و فرهنگی قرار گرفت. او به همراه پدرش در لشکرکشیهای مختلف شرکت میکرد.
چغریبیگ داوود پدر آلپ ارسلان حاکم خراسان بود. بعد از مرگ او پسرش آلپ ارسلان حاکم خراسان شد و حدود دو سال و نیم بر خراسان حکومت کرد. بعد از این مدت، عموی او طغرل بیگ که پدر همسرش صفیه خاتون بود از دنیا رفت و چون پسری نداشت بزرگان سلجوقی آلپ ارسلان را بر تخت پادشاهی نشاندند. در زمان تسلط او بر ایران، ترکان وسعت قلمرو خود را به حد ایران دوره ساسانی رساندند و بغداد را نیز که مرکز خلافت عباسی بود در اختیار گرفتند.