اقتصاد۲۴: J-۱۰ (جیان ۱۰ یا جنگنده ۱۰) هواپیمای جنگنده چند منظوره بومی چین است که توسط صنعت هواپیماسازی چنگدو ساخته شده است. صنعت هواپیمای چنگدو بخشی از شرکت صنعت هوانوردی چین است. جنگنده J-۱۰ در غرب به عنوان اژدهای نیرومند شناخته میشود. هواپیمای J-۱۰ جایگزینی برای J-۷ و Q-۵ در نظر گرفته میشود.
چین به طور رسمی ساخت J-۱۰ را در فوریه ۲۰۰۷ اعلام کرد. وجود J-۱۰ برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ گزارش شد، اما برنامه J-۱۰ در سال ۱۹۸۸ آغاز و اولین پرواز هواپیمای تک صندلی در سال ۱۹۹۸ انجام شد. جنگنده نوع دو صندلی اولین پرواز خود را در سال ۲۰۰۳ انجام داد.
گزارشهایی وجود دارد که J-۱۰ در سال ۲۰۰۵ وارد خدمت شد و در نسخههای تک سرنشینه و دو سرنشینه در حداقل دو اسکادران نیروی هوایی ارتش خلق چین عملیاتی است.
اولین هواپیمای بومی نسل چهارم J-۱۰ توسط نیروی هوایی در آوریل ۲۰۱۰ رونمایی شد. J-۱۰B، یک نسخه ارتقا یافته از J-۱۰، اولین بار در سال ۲۰۱۶ عرضه شد. این جنگنده دارای قابلیت سوخت گیری هوایی، فناوری کنترل بردار رانش و دماغه بلندتری برای قرار دادن سیستم راداری آرایه اسکن الکترونیکی فعال است. J-۱۰C، آخرین نوع J-۱۰، در آوریل ۲۰۱۸ وارد خدمت در ارتش خلق چین شد.
ساختار هواپیما بر پایه یک بال دلتای بدون دم (طراحی مثلثی)، کانارد و یک دم عمودی متحرک بود. دو باله شکمی (در قسمت زیرین بدن) ثابت و در نزدیکی دم وجود دارد.
بیشتر بخوانید: مشخصات فنی هاروپ، پهپاد انتحاری ساخت اسرائیل
اندازه و طراحی J-۱۰ بسیار شبیه به هواپیمای جنگنده لاوی صنایع هواپیماسازی اسرائیل است که خود مشابه و برگرفته از فناوری هواپیمای F-۱۶ نیروی هوایی ارتش آمریکا است.
کانارد افقی نزدیک (بزرگتر از هواپیماهای لاوی) روی بدنه جلو، ویژگیهای تیک آف و هندلینگ با سرعت پایین را بهبود میبخشد.
J-۱۰ دارای ۱۱ نقطه سخت خارجی است: پنج نقطه سخت روی بدنه و یک نقطه در خط مرکزی و یک جفت نقطه سخت در هر طرف بدنه و سه نقطه در هر بال.
به گزارش اقتصاد۲۴ ایستگاههای بال بیرونی موشکهای هوا به هوا مانند پایتون ۳ PL-۸، P-۱۱ یا PL-۱۲ ساخت چین، یا ویمپل آر-۷۳ روسی یا آر-۷۷ را حمل میکنند.
این هواپیما میتواند به بمبهای هدایت شونده لیزری، موشکهای ضد کشتی YJ-۸K یا موشکهای جامد C-۸۰۱K، موشکهای حمله زمینی C-۸۰۲، موشکهای ضد کشتی توربوجت ساخت چیتا و موشک YJ-۹ ضد تششع مسلح شود. یک توپ ۲۳ میلی متری به صورت داخلی در سمت پورت قسمت جلویی بدنه بالای چرخ دماغه نصب شده است.
این هواپیما را میتوان به یک غلاف تعیین کننده هدف مادون قرمز و لیزری رو به جلو مجهز کرد که از استقرار سلاحهای هدایت شونده لیزری و ماهوارهای پشتیبانی میکند.
رادارهای پالس داپلر احتمالی شامل رادار چینی ۱۴۷۳، ۱۰PD پازوترون ژوگ روسی یا ژمچوگ، JL-۱۰A چینی، ایلتا EL/M-۲۰۲۳ صنایع هوافضای اسرائیل یا گالیلیو ایوینیکا گریفو ۲۰۰۰ ایتالیایی است.
این هواپیمای جنگنده تک سرنشین در نوع دو سرنشین به عنوان یک هواپیمای آموزشی و همچنین به عنوان یک هواپیمای جنگ الکترونیک با صندلی پرتاب صفر در کابین خود توسعه داده شد. اولین پرواز نوع دو صندلی در سال ۲۰۰۳ انجام شد.
این هواپیما دارای یک سیستم کنترل پرواز دیجیتال با سیم و دسته خلبانی است که برای خلبان تمام کنترلهای جنگی را در دو دسته گنجانده شده است.
نمایشگرهای کابین خلبان شامل یک دوربین دید اسلحه روی کلاه ایمنی، میدان دید وسیع و یک صفحه نمایش چندکاره کریستال مایع تمام رنگی و تک رنگ است. تجهیزات اویونیک توسط یک دیتاباس ۱۵۵۳B ارائه میشود.
هواپیمای جنگنده J-۱۰ از موتور توربوجت AL-۳۱ ساخت ساترن لیولکا استفاده میکند. نمونه اولیه هواپیما و اولین سری از هواپیماهای تولیدی به AL-۳۱FN در حال توسعه ۷۹kN و ۱۲۳kN با پس سوز مجهز شده اند که در حال حاضر در هواپیماهای سوخو-۲۷ و سوخو-۳۰ نیروی هوایی چین استفاده میشود.
سوپر-۱۰، نوع قدرتمندتر و پیشرفتهتر J-۱۰ که اولین بار در سال ۲۰۰۶ گزارش شد، به موتور AL-۳۱FN M۱ شرکت سالیوت مجهز شده است.
این هواپیما حداکثر ۴۹۵۰ لیتر سوخت را در داخل حمل میکند که شامل ۳۱۸۰ لیتر در مخازن بال و ۱۷۷۰ لیتر در مخازن بدنه است. یک کاوشگر سوختگیری ثابت برای سوختگیری در حین پرواز در نیمه راه سمت جلوی درگاه بدنه و درست جلوتر از خلبان نصب میشود.
سوخت گیری هوایی J-۱۰ از یک هواپیمای تانکر جیان H-۶U است. سوخت اضافی را میتوان در مخازن کمکی روی خط مرکزی زیر بدنه و درونیترین جفت از سه مجموعه نقطه هارد بال حمل کرد.
این هواپیما مجهز به ارابه فرود از نوع سه چرخه است. این هواپیما دارای یک چتر نجات برای فرود است.
J-۱۰ میتواند با حداکثر سرعت ۲۳۲۷ کیلومتر در ساعت در ارتفاعات بالا پرواز کند و سقف خدمات آن ۱۸۰۰۰ متر است. برد و شعاع جنگی این هواپیما به ترتیب ۱۸۵۰ کیلومتر و ۵۵۰ کیلومتر است. وزن این هواپیما حدود ۹۷۵۰ کیلوگرم و حداکثر وزن برخاست ۱۹۲۷۷ کیلوگرم است.
طراح: موسسه طراحی هواپیمای چنگدو
سازنده: شرکت صنعت هواپیماسازی چنگدو
اپراتور: نیروی هوایی ارتش خلق چین
نخستین پرواز: ۱۹۹۸ (هواپیما تک سرنشین)، ۲۰۰۳ (هواپیمای دو نفره)
ورود به خدمت: ۲۰۰۵
به جاش اون میاد تو اجلاس اعراب دوباره در مورد جزایر سه گانه ایرانی نظر میده و از ایران میخاد در این مورد با امارات صحبت کند و جزایر رو به امارات بده و حتی با احضار سفرشون هم کوتاه نمیآید و میگوید ما این عمل رو تکرار میکنیم-معنیش اینه که چین منافع پرست --منافعش در کشورهای عربی بیشتر هست و باید به هر ترتیب کشورهای عرب رو به خودش نزدیک کند و از آمریکا و غرب دور کند --ولی در مورد ایران --ایران هیچ گزینه ای غیر از چین ندارد و مجبور هست بچه حرف گوش کنی برای چین باشد و چین هم برای منافعش حاضر است کلی خسارت به ایران بزند --کشوری که تمام تخم مرغ هایش رو در سبد چین و روسیه و بلوک کمونیسم شرق بگذارد --منافع بهتری نصیبش نمیشود -دوستان با این راهبرد خارجه ایران و حرف شنوی ایران از شرق -باعث بدبخت تر شدن ایران هستیم و به جاش کشورهای حاشیه خلیج و عربستان با روابط دو طرفه و حرف و اهرم انرژی -از این رفتار اشتباه ایران استفاده میکنند-و آرزو میکنند روابط ایران با غرب و بویژه آمریکا هر روز بدتر و وخیم تر شود که از این موقعیت استفاده کند ....واقعا سکان وزارت خارجه و روابط خارجه دست کدام آدم بی لیاقتی هست که وضع رو به اینجا رسانده.
کپی f16 امریکای