اقتصاد۲۴- تقریبا همه نامزدهای ریاستجمهوری اعتقاد دارند صنعت خودروسازی بهدلیل بحرانهایی که در این صنعت وجود دارد، نیازمند اقدامات فوری و مهمی است. بهزعم آنها دخالتهای دولت در صنعت خودروسازی باید به حداقل برسد و قیمتگذاری دستوری نیز حذف شود. یکی از نامزدهای ریاستجمهوری معتقد است برای توسعه صنعت خودروسازی باید با شرکای خارجی مشارکت کرد و به واردات خودرو نیز توجه کرد. اما یکی دیگر از نامزدها میگوید صنعت خودروسازی نیاز به تدوین یک سند بالادستی دارد که او این کار را انجام داده است و در صورت پیروزی در انتخابات آن را به اجرا خواهد گذاشت.
قیمتگذاری دستوری هر کالا ازجمله در صنعت خودروسازی مؤثر نیست. اقتصاد دستوری سرمایهگذار را از سرمایهگذاری و تولیدکننده را از تولید، منصرف میکند. نباید برای واردات خودرو یک دلار هم هزینه کرد؛ بنابراین باید تمام تلاشها در راستای توسعه فعالیت شرکتها، صنایع و کارخانههای تولیدی باشد. از طرفی، دولت به بنزین یارانه اختصاص میدهد. افرادی که خودرو دارند از سهمیه ماهانه ۶۰لیتر دولت استفاده میکنند، اما افرادی که خودرو ندارند از یارانه بنزین محروم هستند؛ درحالیکه گرانیهای ناشی از اختصاص این یارانه در زندگی روزمره، بیشتر به آنها تحمیل میشود.
واردات خودرو باید با شرط حمایت از خودروساز داخلی انجام شود. در بازار خودرو همچون بازار سکه، طلا و ارز نیاز به اعتمادسازی است. در واقع اعتمادسازی رکن اساسی هر سیاستی است. من در دولت خود تمام تلاشم را معطوف به اعتمادسازی خواهم کرد. مصمم هستم که ثباتی در نرخ ارز و دیگر ناترازیها ایجاد کنم. تلاش خواهم کرد بازار را به ثبات برسانم. با شعار، نمیتوان قیمتها را کنترل کرد. مردم باید به میدان بیایند. اگر مردم بیاعتماد شوند پول خود را تبدیل به خودرو، دلار و سکه میکنند. اعتمادسازی رکن اساسی هر سیاستی است. من همه تلاشم را معطوف به همین امر خواهم کرد.
انحصار خودرو و تولید لوازم خودرو برای رقابت صحیح باید شکسته شود. صنعت خودرو دارای عقبافتادگی مفرط است که بسیار آزاردهنده است؛ بنابراین نیاز به تحول مدیریتی جدی است که پیشزمینه آن، شکست انحصار در این صنعت است؛ شکستن انحصار خودرو و تولید، امکانی را فراهم میکند که رقابتی صحیح در عرضه صورت گیرد.
بیشتر بخوانید: نامه روحانی به رئیس صداوسیما: فرصت پاسخگویی بدهید
صنعت خودرو ایران بهجای آنکه مولد و مستقل باشد، یک صنعت مونتاژکار است. صنعت خودرو گردش مالی و اشتغال بسیار بالایی دارد، اما برنامه دقیق و مشخصی برای توسعه ندارد. در حقیقت سندی جامع و راهبرد اساسی برای توسعه صنعت خودروسازی وجود ندارد؛ همچنین هیچ نهاد بالادستیای که بر تمام بخشهای صنعت نظارت داشته باشد، وجود ندارد؛ به همین دلیل بخشهای مختلف صنعت خودرو نیز متناسب با منافع خود، امور را پیگیری میکنند. من برای صنعت خودروسازی در دولت خود سند بالادستی تدوین کردهام. باید انحصارها را شکست و خطکشیهای نادرست را از بین برد.
صنعت خودروی ایران همزمان با شرکت کیا در کره، آغاز بهکار کرد؛ حال امروز، کره دنیا را فتح کرده است. باید ما در مسیری قرار گیریم که به صادرات و رقابت با دنیا فکر کنیم.
طی سالهای اخیر رواج قرعهکشی و لاتاری خودرو، اخلاق در جامعه را نابود کرده است؛ چراکه براساس شانس یکشبه فردی را ثروتمند میکند که این عدمشفافیت، بیاخلاقی در حق مردم است. اگر اجازه بدهیم واردات خودرو بهراحتی انجام شود و نوسانات نرخ ارز نیز روی قیمت خودرو اثری نداشته باشد، پس از مدتی، اثر تورمی آن کاهش پیدا میکند. حتما لازم نیست خودرو را خودمان تولید کنیم؛ بلکه میتوان در مشارکت با دیگر کشورها، این موضوع را انجام داد؛ در این صورت رشد اقتصادی منطقه نیز افزایش پیدا خواهد کرد. شیوه عرضه خودرو باید تغییر کند.
بیش از نیمقرن رانت کافی است. خودروی داخلی باید با خودروی خارجی رقابت کند. قانون واردات خودروهای نو و کارکرده را در دولت بعدی حتما بهطور کامل اجرا خواهیم کرد.
سهم دولت در ایرانخودرو و سایپا بهترتیب ۷ و ۱۷درصد است، اما بهصورت غیرقانونی برای هیأتمدیره تصمیمگیری کرده، مدیرعامل تعیین و قیمت خودرو را دستوری تعیین میکند؛ تمام این موارد، عواملی بر افزایش بدهی شرکتهای خودروساز هستند و در نهایت نیز همین خودروها بهدست خریداران میرسند که گرانترند و مصرف سوخت بالاتری هم دارند.