غیزانیه؛ سیراب نفت، تشنه آب!

اقتصاد۲۴ -  در بحبوحه شیوع ویروس کرونا و وضعیت قرمز خوزستان، بی آبی برای مردم غیزانیه اهواز قوز بالا قوز شده است و گرما نیز داغ روی داغ. در این شرایط، سوم خردادماه بود که صدای اعتراض مردم غیزانیه به شرایط بی آبی بیشتر از همیشه به گوش رسید و تعدادی از اهالی منطقه جاده "اهواز- رامهرمز- امیدیه" را بستند و به این وضعیت اعتراض کردند. مردم منطقه خواسته‌ای جز آب ندارند و آنچه فریاد می‌زنند، آب است، آب.

---

بیشتر بخوانید:مشکل آب غیزانیه کی حل خواهد شد؟

---

به غیزانیه می‌روم تا از نزدیک مشکلات مردم منطقه را ببینم. ابو محمد بیش از سی سال است که در غیزانیه زندگی می‌کند. می‌گوید: نه فقط الان، بلکه همیشه مشکل آب داریم، اما با گرمتر شدن هوا، وضعیت بدتر می‌شود. هر ۳۶ ساعت، حدود دو ساعت آب وصل می‌شود، اما آبی که متاسفانه بی کیفیت است و نه می‌توان آن را نوشید و نه با آن وضو گرفت و حتی برای غذا پختن از آن استفاده کرد.

وی ادامه می‌دهد: هر کاری می‌کنیم، هیچ کس به داد ما نمی‌رسد. انگار فقط نفت غیزانیه خوب است، اما مردم آن خوب نیستند که به آن‌ها رسیدگی نمی‌شود. همه در غیزانیه به فکر بردن نفت هستند، اما اینکه کسی کاری برای مردم آن انجام دهد، باید گفت که هیچکس برای ما کاری انجام نمی‌دهد که حداقل آب شرب داشته باشیم.

ابو محمد که یک مغازه در غیزانیه دارد با گلایه از کیفیت آبی که در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، گفت: اگر آبی در لوله باشد که بتوانیم از آن مصرف کنیم، کیفیتش زیر صفر است و بو می‌دهد. زندگی یعنی آب، اما در غیزانیه آب نیست.

حامد یکی دیگر از اهالی غیزانیه بزرگ است که در خانه خود یک تانکر و پمپ آب دارد، اما علی رغم روشن بودن پمپ، حتی یک قطره آب از لوله خانه او جاری نمی‌شود. او از این شرایط به شدت ناراحت است و می‌گوید: زندگی همه به آب وابسته است، اما ما حتی آب هم نداریم. اینکه در یک منطقه آب نباشد را نمی‌توانم درک کنم، زیرا ما نیز مانند سایر مردم ایران انسان هستیم و به آب نیاز داریم، اما متاسفانه وضعیت آب بسیار بد است و انتظار داریم تا به این شرایط رسیدگی شود.

رضا یکی دیگر از ساکنان غیزانیه و در حال ساخت خانه‌ای برای خود و خانواده اش است. او درپوش چاه آب خانه را کنار می‌زند تا از آب آن برداشت کند. وضعیت آب درون چاه بسیار بد و همراه گل و لای است. رضا نیز از این وضعیت بسیار گله دارد و می‌گوید: اگر برق یا گاز نداشته باشیم می‌توانیم زندگی کنیم، اما در این شرایط گرمای هوا بدون آب زندگی کردن بسیار دشوار و ناممکن است. به سراغ هر خانه‌ای که بروی آب ندارد، اما لوله‌های نفتی از کنار آن خانه‌ها عبور کرده است و این مساله درد ما را بیشتر می‌کند که چرا با وجود این همه ثروت هیچکس به ما رسیدگی نمی‌کند.

به روستای الخیط می‌رسم. تشنگی از در و دیوار می‌بارد و همه جا خشکِ خشک است. چند چاه آب خالی از آب و خانه کاه گلی متروک به جا مانده. هیچ رد دیگری از زندگی انسان در این روستا نیست. اهالی دیگر روستا‌ها می‌گویند که مردم الخیط از بی آبی خانه‌های خود را رها کرده اند و از منطقه رفته اند. یک درخت کهنه خشک، تنها جاندار نیمه جان این روستا است که آن هم شاید در این روز‌های داغِ آبی از پای درآید و مثل حیات از بین رفته روستای الخیط، از بین برود.

روستای عویفی دیگر روستایی است که مردم آن با مشکل کمبود و نبود آب مواجه هستند. حسین بیش از ۲۰ سال است که در این روستا زندگی می‌کند. می‌گوید: آب نیست. این آبی که داریم را هر کسی که بخورد مریض می‌شود. حوض‌های آب پر از حشرات و حیوان‌های موذی هستند و اصلا آب قابل استفاده نیست. آب شرب را خریداری می‌کنیم و این مساله واقعا ظلم است.

حسین ادامه می‌دهد: در خانه خودمان آرامش نداریم، چون آب نداریم. آب شرب را می‌خریم و برای شست و شو نیز آب با تانکر به خانه می‌آوریم، اما کیفیت آب بسیار بد است و اصلا نمی‌توان از آن استفاده کرد.

در روستای مسلمیه پیرمردی زندگی می‌کند که می‌گوید بیکار است و فقط در زمین کشاورزی خود به صورت دیم کشت می‌کند. او بیش از ۶۰ سال در این روستا زندگی کرده و می‌گوید همیشه مشکل آب در این منطقه بوده است. در زمین کشاورزی این پیرمرد یک حلقه چاه نفت وجود دارد، اما این مساله باعث نشده تا آب به خانه و محل زندگی او برسد و اکنون با مشکلات فراوانی در بحث کمبود آب مواجه است. می‌گوید که ما آدم‌های بدبخت همیشه بدبخت هستیم و هیچکس به فکر ما و مشکلات ما نیست.

علی یکی از فرزندان او است که به همراه پدر خود در روستای مسلمیه زندگی می‌کند. او کارگر است و می‌گوید: برای آب شرب باید آب را بخریم، اما با حقوق کارگری بسیار دشوار است که بتوانم آب برای خانه و بچه‌های خود خریداری کنم. مسئولان باید فکری به حال این شرایط کنند، زیرا نه آب درستی برای آشامیدن داریم و نه وضعیت مالی مناسبی که بتوانیم آب بخریم.

 در این زمینه عادل حرباوی قائم مقام شرکت آب و فاضلاب خوزستان در گفتگو با ایسنا گفت: پروژه آبرسانی غیزانیه در سال ۹۵ آغاز و به دلیل افزایش قیمت‌ها متوقف شده بود. از تیرماه ۹۸ مجددا آغاز شده و اکنون بیش از ۹۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و امیدواریم در مدت زمان دو تا سه هفته آینده به اتمام برسد.

وی با بیان اینکه اجرای این پروژه باعث افزایش تولید و افزایش کیفیت آب منطقه غیزانیه خواهد شد، افزود: بخشی از مشکلات مردم در غیزانیه به دلیل فرسودگی خطوط و هدر رفت آب است و با وارد شدن خط جدید این مساله حل خواهد شد و همچنین با اجرای این طرح به میزان سه برابر افزایش تولید آب خواهیم داشت.

قائم مقام شرکت آب و فاضلاب خوزستان با اشاره به مشکلات بخش مشرحات که از توابع غیزانیه است، گفت: در این منطقه نیز ۲۵ کیلومتر خط انتقال در دست احداث و مراحل نهایی آن در حال انجام است و ظرف مدت دو تا سه هفته آینده این طرح نیز به اتمام می‌رسد و ۸ روستایی که فاقد آب شرب سالم و بهداشتی بودند، آب دار می‌شوند.

حرباوی در خصوص آخرین وضعیت تامین آب مورد نیاز مردم در غیزانیه خاطرنشان کرد: در حال حاضر ۱۱ تانکر سیار در منطقه حاضر هستند و به صورت ۲۴ ساعته میان مردم در منطقه آب توزیع می‌کنند و همچنین مانند گذشته آب با دبی ۴ تا ۵ هزار متر مکعب در شبانه روز از سه نقطه به غیزانیه پمپاژ می‌شود که این میزان با احداث و تکمیل شدن خط جدید به بیش از ۱۰ هزار متر مکعب خواهد رسید.

استاندار خوزستان با توجه به مشکلات به وجود آمده در بحث تامین آب شرب مردم غیزانیه و اعتراضات مردم در این خصوص، روز گذشته ۵ خردادماه بازدیدی از این منطقه داشت و در این بازدید با اشاره به روند تکمیل طرح آبرسانی به غیزانیه گفت: ظرف مدت دو هفته آینده آب غیزانیه و مشرحات وصل خواهد شد.

همچنین بعد از این نیز در روز گذشته رییس جمهور با ‎اردکانیان وزیر نیرو و استاندار خوزستان درباره وضع آب آشامیدنی مناطقی از ‎اهواز گفتگو کرد و دستور رسیدگی فوری و رفع سریع این معضل را داد و تاکید کرد، تمام مسئولان موظف هستند برای تأمین آب آشامیدنی اقدامات لازم را انجام دهند تا مشکلات کنونی تکرار نگردد.

مردم غیزانیه سال‌ها است که وعده رسیدن آب به این منطقه را از زمین و زمان شنیده اند و باید دید که چه زمانی قرار است تا از لا به لای کلاف پیچیده لوله‌های نفتی، لوله‌های آب و آب به این مردم برسد؛ آبی که می‌تواند حیات را به این خاک بازگرداند و مُسکنی برای درد‌های مردم این منطقه باشد.



گزارش: شایان حاجی‌نجف - ایسنا