
اقتصاد۲۴- میگو علیرغم ظاهر نهچندان جذابش، یکی از منابع غنی از آهن است و مصرف آن به افرادی که دچار کم خونی هستند، توصیه میشود. میگو همچنین یکی از خوراکیهای سرشار از امگا ۳ است.
اگر تا به امروز در خوردن میگو اکراه داشتید، تا پایان همراه ما باشید تا با خواص این غذایی دریایی آشنا شوید.
میگو یکی از مغذیترین غذاهای دریایی است که ارزش غذایی بالایی دارد و منبع غنی از پروتئین با کیفیت محسوب میشود. این ماده غذایی کمچرب و کمکالری است، به همین دلیل برای افرادی که به دنبال رژیم غذایی سالم و متعادل هستند، گزینهای عالی محسوب میشود. هر ۱۰۰ گرم میگو حدود ۹۹ کالری دارد و در عین حال، مقدار زیادی پروتئین را فراهم میکند که برای رشد و ترمیم بافتهای بدن ضروری است.
یکی از مهمترین مزایای میگو، محتوای بالای اسیدهای چرب امگا ۳ است که به سلامت قلب کمک کرده و خطر بیماریهای قلبی-عروقی را کاهش میدهد. این اسیدهای چرب مفید در کاهش التهاب بدن و بهبود عملکرد مغز نیز مؤثر هستند. همچنین، میگو سرشار از ویتامین B۱۲ است که نقش کلیدی در سلامت سیستم عصبی و تولید گلبولهای قرمز دارد. این ویتامین به حفظ سطح انرژی بدن کمک کرده و از کمخونی جلوگیری میکند.
از دیگر مواد مغذی موجود در میگو میتوان به سلنیوم اشاره کرد که یک آنتیاکسیدان قوی است و از سلولهای بدن در برابر آسیبهای اکسیداتیو محافظت میکند. مصرف کافی سلنیوم میتواند خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان را کاهش دهد و به عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن کمک کند. علاوه بر این، میگو حاوی مقادیر خوبی از آهن، روی، فسفر و ید است که همگی برای عملکرد بهینه بدن ضروری هستند.
برخلاف برخی باورهای غلط، میگو اگر در حد اعتدال مصرف شود، تأثیر منفی بر کلسترول خون ندارد و حتی میتواند نسبت کلسترول خوب به بد را بهبود ببخشد. از آنجا که میگو هضم آسانی دارد، برای افراد با مشکلات گوارشی نیز گزینه مناسبی است. با توجه به همه این فواید، گنجاندن میگو در رژیم غذایی میتواند به حفظ سلامت عمومی بدن، بهبود عملکرد مغز، تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر بیماریهای مزمن کمک کند.
بسیاری از مردان و زنان ریزش مویی دارند که فاقد ویژگیهای ژنتیکی این اتفاق هستند. در این موارد، میتوان آن را به رژیم غذایی ضعیف و مواجهه با محیطی نه چندان خوب مرتبط دانست که به راحتی میتوان آن را رفع کرد.
به طور خاص، کمبود روی در بدن، به عنوان یک عامل قوی برای ریزش مو شناخته شده است. با افزایش مصرف میگو در رژیم غذایی خود، نیازهای روی شما به راحتی برآورده میشود.
میگو را میتوان برای کاهش وزن در انواع رژیمهای لاغری مصرف کرد، چرا که دارای مقادیر زیادی از کربوهیدرات، پروتئین، زینک و منیزیم است. عناصر گرفته شده مواد بسیار سالمی هستند که برای سلامت بدن مفید هستند.
ضمن اینکه میگو حدود هفت کالری دارد، اگر شما میانگین دوازده عدد میگو میل کنید حدود هشتاد و پنج کالری دریافت خواهید کرد. این موضوع نشان میدهد میگو دارای کالری پایینی برای سلامت بدن میباشد. کالری میگوی بزرگ حدود هجده کالری است.
وقتی مردم به خون خود فکر میکنند، آهن اولین ماده معدنی است که به ذهن میرسد. آهن برای تشکیل هموگلوبین ضروری است، اما مواد غذایی مهمتری وجود دارند که مستقیماً تولید گلبولهای قرمز خون را افزایش میدهند. اینها شامل ویتامین A و ویتامین B ۱۲ هستند.
بیشتر بخوانید:مصرف این آجیل سبب تقویت عملکرد مغز میشود
ویتامین A در کمک به سلول بنیادی برای تقسیم شدن به سلولهای قرمز خون، نقش دارد و این سلولهای بنیادی میتوانند تقریباً به هر سلول تبدیل شوند. B ۱۲ در ارتباط با آهن به هموگلوبین تشکیل میشوند و اکسیژن موجود را بالا میبرند.
یکی دیگر از خواص میگو داشتن مقدار زیادی پروتئین است. میگوها علاوه بر آب، عمدتا از پروتئین تشکیل میشوند. ۸۵ گرم میگوی پخته یا کبابشده حدود ۲۰ گرم پروتئین فراهم میکند؛ یعنی فقط چند گرم کمتر از یک سینه مرغ ۸۵ گرمی. هر عدد میگوی جامبو حدود ۳ گرم پروتئین دارد و حاوی چربی و کربوهیدرات بسیار کمی است.
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا ۳ است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند. البته توصیه میشود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینهای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد، زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن میرساند و باعث افزایش وزن میشود که خود از عوامل بروز فشارخون است
شما با مصرف روزانه میگو نیاز بدن خود را به سلنیوم تامین میکند. میگو دارای ویتامین ب دوازده، فسفر، کرولین و ید است. مواد ذکر شده از جمله مواد مغذی است که برای سلامت بدن موثر است. این مواد باعث تقویت سیستم ایمنی بدن انسان میشود که با سلولهای سرطانی مبارزه میکند.
غده تیروئید نقش بسیار مهمی در متابولیسم کلی ایفا میکند و هورمونهای تیروئید، ارتباط اولیه آن هستند.
هورمونهای تیروئیدی برای سنتز کافی به ید نیاز دارند، اما هنوز میلیونها نفر به اندازه کافی از این مواد معدنی حیاتی استفاده نمیکنند. سرکوب بروز هورمونهای تیروئیدی منجر به استفاده کندتر از کالری به عنوان متابولیسم میشود. این اتفاق باعث افزایش وزن میشود. میگو حاوی ید بیش از میزان کافی برای کمک به حفظ عملکرد تیروئید است.
امگا ۳ فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه ۳۸۰ میلیگرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری میکند و با خوردن هفتهای ۲ تا ۳ بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
در حالی که عوامل بسیاری وجود دارند که میتوانند شدت گرفتگی عضلات شکم را دیکته کنند، التهاب نقش مهمی را بازی میکند. امگا ۶ دارای خاصیت ضد التهابی است و باعث میشود که درد بدتر شود. همچنین دارای اسیدهای چرب امگا ۳ است که خاصیت ضد التهابی دارد و دارای اثر تعادل متقابل بر روی امگا ۶ دارد. غذاهای دریایی به طور کلی غنی از چربیهای امگا ۳ نسبت به گوشتهای دیگر هستند.
همانطور که گفتیم میگو دارای منیزیم، فسفر، کلسیم و زینک است، این مواد برای سلامت استخوانها موثر است. میگو برای دوران یائسگی بسیار موثر است، چرا که خطر ابتلا به بیماری آرتریت در زنان یائسه را کاهش میدهد. اگر میخواهید سلامت استخوانهای خود را حفظ کنید میگو بخورید.
مصرف منظم میگو، اگرچه اغلب با بهبود بهداشت چشم همراه نیست؛ اما تاثیر حفاظتی بر چشمها دارد. چشمها در معرض انحطاط و فروپاشی قرار دارند.
میگو حاوی آنتی اکسیدانهای متنوعی، به ویژه آستاگزانتین است. آستاگزانتین یکی از چند آنتی اکسیدانی است که برای حفظ سلامتی چشم ها، تسکین خستگی و کمک به جلوگیری از شکست و از دست دادن بینایی استفاده میشود.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن ۱۰۰ گرم میگو، ۱۹ درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.