علمالهدی: دانشگاهها برای اربعین یک هفته تعطیل شوند
امام جمعه مشهد گفت: برخی دانشگاهها یک هفته دانشگاه را برای اربعین تعطیل کردند و بعد در ترم جبران میکنند تا همه به زیارت اربعین بروند، حتی اگر همه زیارت نروند، خود این کار از نظر شعاری ارزشمند است که دانشگاهی یک هفته تعطیل کند تا افراد در پیادهروی اربعین شرکت کنند. این کار به نظر روسای دانشگاهها بستگی دارد.
اقتصاد۲۴ – امام جمعه مشهد گفت: این کار از نظر شعاری ارزشمند است که دانشگاهی یک هفته تعطیل کند تا افراد در پیادهروی اربعین شرکت کنند. این کار به نظر روسای دانشگاهها بستگی دارد.
آیتالله سید احمد علمالهدی امروز در دیدار روسای دانشگاههای خراسان رضوی با نماینده ولی فقیه در استان که در دانشکده داروسازی دانشگاه علومپزشکی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: باید برنامهای در دانشگاهها ایجاد شود که افراد به شرکت در پیادهروی و راهپیمایی اربعین تشویق شوند.
وی افزود: برخی دانشگاهها یک هفته دانشگاه را برای اربعین تعطیل کردند و بعد در ترم جبران میکنند تا همه به زیارت اربعین بروند، حتی اگر همه زیارت نروند، خود این کار از نظر شعاری ارزشمند است که دانشگاهی یک هفته تعطیل کند تا افراد در پیادهروی اربعین شرکت کنند. این کار به نظر روسای دانشگاهها بستگی دارد.
وی در خصوص تسهیل سفر اربعین برای دانشجویان و اساتید، گفت: آنچه در مسئولیتهای روسای دانشگاه مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد، مساله تسهیل سفر برای دانشجویان و اساتید است. مانند زمان جبهه که دانشجو به جبهه رفت و آمد میکرد و واحدش را میپذیرفتند، امتحان میگرفتند و با امتحان واحد خود را پاس میکرد، اکنون اگر دانشجویی با دلیل و مدرک به زیارت و راهپیمایی اربعین رفت، مناسب است غیبتش موجه شود و اگر این غیبت باعث میشود که جریان حضورش در ترم بههم بخورد، یا حضورش را جبران کنند یا موجه بودن غیبت را در حدی بگیرند که واحدش با امتحان و ارزیابی علمی پاس شود.
نماینده ولی فقیه در در خراسان رضوی گفت: در همه جا رسم این است که خاطره و سالگرد هر جنگی را سالروز پایان جنگ قرار میدهند زیرا جنگ تلخ و بد است و خرابی، ویرانی و خسارت دارد، روزی که یک کشور و مردم از این ویرانیها نجات پیدا میکنند، آن را روز شادی و نجات خود قرار میدهند و سالگرد را برای آن روز میگیرند.
وی افزود: در کشور ما بهعکس سالگرد دفاع مقدس ما روز شروع جنگ و نه پایان جنگ است، به این دلیل که دفاع مقدس برای ما نقطه عطفی در تجربه باورمندی ما بود. ما خدا را باور داشتیم اما در جریان دفاع مقدس این باورمندی ما نسبت به خدا تجربه شد زیرا بسیاری از باورمندیهای ما که مربوط به خداباوری بوده، اعتقادی است مانند باورمندی ما به وحی و غیب اما یک سلسله باورمندیهای ما به خداباوری به وسیله تجربه مادی تعیین میشود و دفاع مقدس جریانی بود که باورمندی ما را نسبت به خدا باور کرد.
علمالهدی بیان کرد: روزی که دفاع مقدس شروع شد، یک لوله توپ نداشتیم و قبضههای توپ ما بعد مدتی از کار میافتاد، در نتیجه موجب میشد در بسیاری از عملیاتهای نظامی نیروهای ما در محاصره دشمن گیر میکردند و پشتیبانی نمیشدند. ما در این شرایط بودیم و اکنون در شرایطی هستیم که دنیای استکبار از ما میترسد. مساله آمریکا و اسرائیل تعارف نیست، آنها نه تنها از اقتدار ما میترسند، بلکه از حزبالله لبنان نیز میترسند.
امام جمعه مشهد ادامه داد: جز خدا چیزی نبود که ما را از آن روز به امروز برساند. از این نظر روز شروع دفاع مقدس نه روز پایان آن را به عنوان سالگرد جشن و سرور قرار میدهیم که این برای همه قابل توجه است.
نماینده ولی فقیه در در خراسان رضوی با بیان اینکه «امروز دشمنیِ دشمن با ما مسالهای جدی است»، عنوان کرد: روزی دشمن با ما دشمن بود که چرا هژمونیاش از ما قطع شده و امروز از این جهت دشمن است که حیات سیاسی خود در روی زمین را در خطر میبیند و این دشمنی جدیتر از روز اول پیروزی انقلاب است. در این دشمنی از هر امکانی استفاده میکند و عرصه برخورد و درگیری برای هر دو طرف عرصه فشار و سختی است. مقاومتی که آموزه هشت سال دفاع بوده، در همه ابعاد لازم است.
وی اضافه کرد: از همه ابعاد، لزوم و ضرورت این مقاومت در ابعاد مدیریتی بیشتر است و روسای دانشگاه در نقطه اوج این مسئولیت قرار دارند؛ یعنی مدیریت توسعه و رشد انسانی نظام، جامعه و کشور به دست آنها سپرده شده و مقاومت در اینجا این است که فرد مسئولیت را با فقر و کمبود امکانات انجام دهد که این هنر و عظمت عملیاتی خود روسا است که با این کمبود بسازند. در همه موارد کمبود امکانات وجود دارد و مخصوص ما نیست. در مدیریت کمبود امکانات بیشتر خود را نشان میدهد.
علمالهدی خاطرنشان کرد: هنرمندی و مقاومت در مدیریت با کمبود امکانات شاید از هر مقاومت در هر حوزهای موثرتر و مفیدتر است، بنابراین نمیتوانیم مسئولیتها و برنامههای خود را با وجود امکانات تطبیق دهیم، البته نه به این معنی که غافل بنشینیم و بگوییم هرجور میتوانید با کمبود بگذرانید، بلکه تا جایی که امکانات وجود دارد باید کمک شود. گاه ما در مساله امکانات به این مشکل برمیخوریم که با وجود امکانات مشکلاتی ایجاد میشود.