۲ لیست اصولگرایان قطعی شد

 

اقتصاد۲۴- غلامعلی حدادعادل بالاخره تعارفات را کنار گذاشت، دست به قلم شد و حجت را بر یاران و فرزندان سیاسی آیت الله مصباح تمام کرد. او که مدتهاست در قد و قامت ریاست شورای ائتلاف اصولگرایان، سازوکار انتخاباتی برخی طیف‌های اصولگرا را ذیل این ائتلاف سروسامان می‌دهد در فاصله چند هفته‌ای باقیمانده تا دوم اسفندماه صبر و مصلحت را کنار گذاشت و با مخاطب قرار دادن مرتضی آقاتهرانی عملا به پایداری‌ها گفت شورای ائتلاف حاضر نیست اینبار تن به سهم خواهی و سهم دهی بدهد. نامه‌ای که تا اینجای کار حضور دو لیست از اردوگاه اصولگرایان در انتخابات اسفندماه را قطعی کرد.

با سرمایه اجتماعی ۱۶ میلیون رای و مدتی بعد از انتخابات ۹۶ دور ابراهیم رئیسی حلقه زدند تا دو سال مانده به انتخابات مجلس استارت تحرکات انتخاباتی برای فتح مجلس آینده را بزنند. از حدادعادل تا قالیباف و جلیلی و محسن رضایی و ... دور یک میز نشستند و تلاش کردند سازوکاری تکامل یافته‌تر از جمنا را طراحی کنند. سازوکاری که اینبار هم سهمی فراتر از جایگاه مشورتی برای جامعه روحانیت قائل نشده بود و البته چندان بهایی هم به طیف سنتی‌های اصولگرا داده نشد. ادامه مسیر، اما آن‌ها را مجاب کرد همراه کردن همه طیف‌های اصولگرا بدون جایگاه محوری جامعه روحانیت و حضور طیف اصولگرایان سنتی ممکن نیست از همین رو بود که در نهایت جایگاه داوری و فصل الخطابی را برای جامعه روحانیت تعریف کردند، جایگاهی که البته از مدتی قبل با ابهاماتی روبرو شد و گلایه‌های دبیرکل این تشکل پرنفوذ روحانی را نیز به همراه داشت. از سوی دیگر طیف‌های دیگر اصولگرا، چون جبهه پیروان یا جبهه پیشرفت و عدالت هم کم کم حضورشان در جلسات پررنگ‌تر شد تا شاید آرزوی وحدت حداکثری در جریان راست بعد از سال‌ها محقق شود.

 

مشکل اصلی سازوکار جدید اصولگرایان برای رسیدن به وحدت در انتخابات ۹۸ باز هم مثل همیشه جبهه پایداری و فرزندان معنوی آیت الله مصباح بودند، آن‌ها از همان روز‌های ابتدایی گرچه تاکید داشتند همراه با حرکت‌های وحدت گرایانه هستند، اما ان قلت‌هایی را نیز سر دادند و حاضر به حضور در جلسات شورای ائتلاف نشدند. نتیجه این همراه نشدن تا همین هفته‌های منتهی به انتخابات دوم اسفند ادامه یافته است و در نهایت بعد از انتشار لیستی موازی با لیست شورای ائتلاف گویی حدادعادل تعارفات همیشگی با این طیف از اصولگرایان را کنار گذاشته و تکلیف را بر آن‌ها روشن کرده است.

هفته پیش بود که شورای ائتلاف بالاخره بعد از ماه‌ها رایزنی و جلسه در قالب سازوکار پایین به بالایی که برای انتخاب کاندیدا‌ها مشخص کرده بود، به لیست ۹۰ نفره رسید. به فاصله کوتاه از انتشار این لیست جبهه پایداری هم لیست ۶۰ نفره‌ای را منتشر کرد که در ۲۵ مورد با لیست ۹۰ نفره اشتراک داشت. لیستی که مشخص بود سهم خواهی پایداری‌ها از ائتلاف اصولگرا را عیان‌تر و آشکارتر کرده است. نامه حداد عادل به آقاتهرانی دبیرکل این جبهه به وضوح این خط و مشی سهم خواهی را آشکار کرده است، آنجا که می‌گوید؛ «در آخرین جلسه‌ای که نمایندگان شورای ائتلاف با جنابعالی و آقای محصولی و دو نفر دیگر از جبهه پایداری داشتند، از سوی جبهه پایداری پیشنهاد شد که برای رسیدن به حداکثر اشتراک در دو لیست تهران، لیست ۶۰ نفره تهیه شده توسط پایداری مبنا قرار گیرد و ۲۴ نفر مشترک این لیست با لیست ۹۰ نفره شورای ائتلاف یکجا در هر دو لیست نهایی ۳۰ نفره قرار گیرد. پایداری این پیشنهاد را تأمین کننده وحدت حداکثری می‌دانست، اما در همان جلسه توضیح داده شد که شما در فهرست ۶۰ نفره خود بنا داشته اید که هیچ فردی از بعضی از احزاب و تشکل‌های حاضر در شورای ائتلاف را در آن فهرست قرار ندهید و قبول پیشنهاد شما عملا به معنی نفی فلسفه وجودی ائتلاف و فروپاشی آن است و به معنی آن است که شورای ائتلاف اختیار تعیین ۲۴ نفر از لیست ۳۰ نفره انتخابات تهران را فقط به پایداری که در شورای ائتلاف شرکت ندارد تفویض کرده باشد و تنها در حد ۶ نفر امکان تصمیم گیری مستقل داشته باشد.»

حدادعادل، اما در نهایت حجت را با نوشتن این نامه بر پایداری‌ها تمام کرده و تاکید کرده است دیگر قرار نیست انرژی و تلاشی از سوی این شورا برای همراه کردن پایداری‌ها صورت گیرد، آنجا که نوشته است «شورا تصمیم گرفت به دلیل ضیق وقت مذاکره دعوت از جبهه پایداری را متوقف کند و با تشخیص مناسبترین افراد از میان فهرست ۹۰ نفره خود به تعیین لیست نهایی ۳۰ نفره تهران بپردازد بی آنکه بخواهد از ابتدا به روش جبهه پایداری بعضی از احزاب و تشکل‌های موجود در ائتلاف را به کلی نادیده بگیرد»

او تاکید می‌کند ««نمایندگان شورای ائتلاف این تصمیم را مغایر با وحدت نیرو‌های انقلاب می‌دانستند و آن را مجوزی برای پدید آمدن انواع فهرست‌ها با انواع اشتراکات می‌دانستند که می‌تواند موجب پراکنده شدن آرای مردم و نهایتاً شکست نیرو‌های انقلاب در انتخابات مجلس شود.»

 

اما آن سوی قصه این اختلاف فرزندان سیاسی آیت الله مصباح هستند که مدعی هستند با وجود آنکه در جلسات شورای ائتلاف حضور نداشته، اما هم وحدت گرا هستند هم مدل وحدت را طراحی کرده اند. مدلی که نتیجه آن همان لیست ۶۰ نفره است که در ۲۵ مورد اشتراکاتی با لیست ۹۰ نفره دارد و مدعی هستند حاضرند این اشتراکات را بالاتر هم ببرند، همان ادعایی که بنا به گفته حدادعادل نه در مسیر وحدت که اتفاقا در جهت تحمیل لیست و بستن دست شورای ائتلاف است.

پایداری ها، اما از روز گذشته تا حدی وارد فاز خط و نشان کشیدن برای ائتلاف هم شده اند، رویه‌ای که در چند انتخابات اخیر برای آن‌ها جواب می‌داد و به سهم بیشتر منتهی می‌شد، آنچنان که روز گذشته سخنگوی این تشکل گفت «خبر‌ها حاکی است که برخی از افرادی که تا دیروز دم از وحدت می‌زدند، به دنبال فشار بر نامزد‌ها برای انتخاب یکی از دو لیست جبهه پایداری و شورای ائتلاف هستند که این، قابل تأمل است و معلوم می‌کند کسانی به دنبال وحدت‌شکنی هستند که تا همین یکی دو هفته پیش، عَلَم وحدت را برداشته بودند.»

این اظهارات در حالیست که بنا به گفته حدادعادل شورای ائتلاف تصویب کرده است که بعضی افراد مناسب مجلس را که احتمالا نام آن‌ها در لیست پایداری نیز خواهد آمد با رأی شورای ائتلاف در لیست خود بگنجاند.

البته ادعای متقی فر می‌تواند بی ارتباط با میثاقنامه‌ای که این روز‌ها بین کاندیدا‌های نهایی شورای ائتلاف دست به دست می‌شود هم نباشد، میثاقنامه‌ای که بنا به روایت‌ها گرچه قرار است کاندیدا‌ها را ملتزم به چارچوب‌های تصمیم گیری شورای ائتلاف کند، ولی برخی هم می‌گویند ممکن است از کاندیدا‌ها تعهد گرفته شود که فقط در یک لیست حضور داشته باشند و بس.

با وجود آنکه طی چندماه اخیر بار‌ها و بار‌ها بزرگان اصولگرا از ضرورت وحدت در این جریان برای بازگشت حداکثری به پارلمان سخن می‌گفتند و شرایط را برای جریان راست حساس و مهم تعریف می‌کردند، اما به نظر می‌رسد با کمرنگ شدن حضور اصلاح طلبان در عرصه رقابت، اردوگاه راست دچار اختلافات درون گروهی شده است. پیشقدم این اختلاف افکنی‌ها باز هم پایداری‌ها هستند که حضورشان در انتخابات با لیست مستقل مسجل شده است.

اما این تنها مشکل این روز‌های اردوگاه اصولگرایی نیست، گرچه به نظر می‌رسد شورای ائتلاف اینبار تصمیمی عاقلانه‌تر اتخاذ کرده و حاضر به سهم خواهی بهپایداری‌ها نشده است، اما این تنها پایداری‌ها نبودند که از سازوکار ائتلاف گلایه داشتند بلکه طیف‌ها و چهره‌های شاخص دیگری از جریان اصولگرا هستند که در سازوکار تعریف شده حضور ندارند و بعید به نظر نمی‌رسد که با لیست‌هایی جداگانه وارد عرصه رقابت شوند تا بازهم اصولگرایان وارد یک رقابت درون جریانی شوند. رقابتی که می‌تواند خطری پیش پای راست گرایان باشد و از دل این اختلافات جریانی سومی بیرون بیاید که کرسی‌های پارلمان را برای چهارسال به نام خود سند بزنند.