تعدادی از مهمانان عروسی عزیزالسلطان (ملیجک) و اخترالدوله؛ عزیزالسلطان از کودکی یکی از محبوب‌ترین افراد در نزد ناصرالدین شاه بود و به همین دلیل لقب عزیز سلطان را یافته بود. او در سال ۱۲۷۳ شمسی با اخترالدوله دختر ناصرالدین شاه ازدواج کرد.
خانه امیربهادر در محله پل امیربهادر یکی از همین خانه‌های تاریخی است که حدود ۲۰۰سال هم عمر کرده است. این خانه متعلق به حسین پاشازاده معروف به امیربهادر، وزیر جنگ مظفرالدین شاه بود.
احمدشاه قاجار (۱۲ بهمن ۱۲۷۵ – ۹ اسفند ۱۳۰۸) هفتمین و آخرین شاه ایران از دودمان قاجار و پسر و جانشین محمدعلی‌شاه بود که از ۲۵ تیر ۱۲۸۸ تا ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. خ / از ۱۹۰۹–۱۹۲۵ میلادی به عنوان شاه ایران سلطنت کرد. او پس از خلع پدرش و درحالی‌که تنها ۱۳ سال داشت، به شاهی رسید. رضاه خان میرپنج که بعدها اولین شاه سلسله پهلوی شد برای دوره‌ای سردار سپه و حتی صدراعظم کابینه احمدشاه قاجار بود.
یکی از مقامات دربار بر روی کیسه‌های پول ایستاده است؛ در توضیحات این عکس آمده: «تنخواهی است که در حیاط آبدارخانه حاضر کرده‌اند؛ قدری به برات‌دار‌های گمرکی داده شد، قدری به خزانۀ نظامی»؛ زمان عکس مربوط به سال ۱۲۷۳ شمسی
میرزا حسن خان وثوق‌الدوله (زاده ۱۳ فروردین ۱۲۴۷ تهران – درگذشته ۱۴ بهمن ۱۳۲۹ تهران) که بعدها نام خانوادگی وثوق برگزید، نخست‌وزیر ایران و از دولتمردان تأثیرگذار اواخر دوره قاجار بود. او برادر احمد قوام (قوام‌السلطنه) است. شهرت او در تاریخ ایران به سبب قرارداد ۱۹۱۹ می‌باشد که همه امور کشوری و لشکری ایران را به مستشاران بریتانیایی می‌سپرد.این قرارداد او را در اذهان عمومی ایرانیان برای همیشه منفور و متهم به خیانت کرد. وثوق‌الدوله همچنین عضو هیئت مجلس عالی (۱۲۸۸) بود که حکم اعدام شیخ فضل‌الله نوری را صادر کرد
ایران قاجاری یا شاهنشاهی قاجار با نام رسمی دولت عِلیّهٔ ایران، یک دولت ایرانی بود که میان سال‌های ۱۱۷۵ تا ۱۳۰۴ خورشیدی به‌دست دودمان قاجار اداره می‌شد.
دودمان قاجار یا سلسله قاجار یا قاجاریان نام سلسله‌ای ایرانی است که از حدود سال ۱۱۷۵ تا ۱۳۰۴ بر ایران قاجاری به مدت حدود صد و سی سال فرمان راندند. بنیان‌گذار این سلسله آقامحمدخان قاجار بود
فتحعلی شاه قاجار در ۴ بهمن ماه ۱۱۵۰ هجری خورشیدی در دامغان متولد شد. پدرش حسینقلی‌خان جهانسوز فرماندار دولت زندیه در دامغان بود. فتحعلی شاه که بابا خان نام داشت، برای جلوگیری از شورش پدر، از ابتدای دوران کودکی، گروگان دربار زندیه بود. وی بعد از چندین سال به دامغان بازگشت و بعد از مرگ پدر به‌همراه دیگر عمویش، نزدیک دو سال را در استرآباد گذراند.
ناصرالدین شاه قاجار در ۶ صفر ۱۲۴۷ ق برابر با ۲۵ خرداد ۱۲۰۹ش، در نزدیکی آذربایجان (یکی از مناطق اطراف تبریز به نام کهنمو از توابع اسکو در نزدیکی تبریز) به دنیا آمد. پدرش «محمد شاه» و مادرش «جهان خانم»، معروف به «مهد علیا» بود. زمانی که ناصرالدین شاه، متولد شد، پدرش محمد شاه در جنگی پیروز شده بود و به دلیل فتح در جنگ، نام پسرش را ناصرالدین گذاشت.
احمد شاه قاجار هفتمین و آخرین پادشاه ایران از سلسله قاجار در تبریز سال ۱۲۷۵ متولد شد. پدرش محمدعلی شاه قاجار و مادرش ملکه جهان بود که در ۲۵ تیر ۱۲۸۸ پس از خلع پدرش بر تخت پادشاهی نشست. احمد میرزا هنگامی که تهران توسط مشروطه طلبان فتح شد، از سوی فاتحان به سلطنت انتخاب شد.
محمدعلی شاه در اول تیر ۱۲۵۱ در تبریز متولد شد. پدرش مظفرالدین‌شاه و مادرش تاج‌الملوک (دختر امیرکبیر و عزت‌الدوله، خواهر ناصرالدین‌شاه) بود و پس از تولد محمدعلی‌میرزا به لقب ام‌الخاقان دست یافت. پس از ترور ناصرالدین‌شاه و تاج‌گذاری مظفرالدین‌شاه، والی آذربایجان شد.