ایران تاکنون در ۱۵ اکسپو حضور داشته است که ۹ پاویون مربوط به قبل از انقلاب و شش پاویون به اکسپو‌های بعد از انقلاب تعلق دارد. اولین حضور ایران مربوط به اکسپو ۱۸۵۱ لندن است که در آن، ایران با غرفه‌ای به مساحت ۹۲ مترمربع فرش، صنایع دستی، کاشی و انواع آجیل را به بازدیدکنندگان عرضه کرد. پس از آن، در اکسپو‌های ۱۸۷۳ وین، ۱۸۷۸ و ۱۸۸۹ پاریس، ۱۸۹۳ شیکاگو، ۱۹۰۰ پاریس، ۱۹۳۶ و ۱۹۵۸ بروکسل حضور پیدا کرد. از زمان دوره قاجار تاکنون؛ برای اولین بار ایران از حضور در بزرگترین رویداد جهان انصراف داد.
این یکی از قدیمی‌ترین سلفی‌های ایران است که ناصرالدین شاه در مقابل یک آینۀ بزرگ از خودش و جمعی از زنان حرمسرا انداخته است. شاه با دستخط خود در حاشیۀ عکس نوشته است: توی تالار آینه عکس توی آینه انداخته شده.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده و زیرخاکی از فاطمه خانم عصمت‌الدوله، دختر ناصرالدین شاه و فخرالتاج معیری دختر عصمت‌الدوله را در سال ۱۲۶۸ هجری شمسی مشاهده می‌کنید.
سقاخانه‌ها به عنوان نماد‌های فرهنگی و مذهبی در ایران نقش مهمی در تأمین آب رهگذران و مسافران داشته‌اند، سقاخانه ارباب میرزا به دلیل تاریخچه و معماری خاص خود یکی از سقاخانه‌های شاخص شهرکرد محسوب می‌شود. قدمت این سقاخانه که به دوره قاجار باز می‌گردد، در محله‌ای به نام «بلوردی‌ها» و قلعه قدیم دهکرد واقع شده که از محلات بسیار قدیمی شهرکرد است. این بنا با تزئیناتی همچون نقاشی، آینه‌کاری و کاشی‌کاری آراسته شده که در دو سوی در ورودی، دو سکوی سنگی جای گرفته و در دو طرف و روبه‌رو نمای جنوبی بخشی از مرثیه معروف محتشم کاشانی دیده می‌شود.
ارنست هولتسر کارمند دولت بریتانیا برای مدیریت تلگرافخانه اصفهان بود. پس از پایان ماموریتش، به‌قدری از اصفهان خوشش می‌آید که تصمیم می‌گیرد در اصفهان بماند و با یک دختر ارمنی اصفهانی ازدواج می‌کند. دوربین به دست می‌گیرد و شروع به عکاسی می‌کند. نزدیک به سی سال در اصفهان زندگی می‌کند. بیشتر تصاویر او مربوط به اصفهان هستند. عاقبت هم در همین محله جلفا اصفهان می‌میرد و در آرامستان ارامنه اصفهان دفنش می‌کنند. برخی از عکس‌هایش از اماکن مختلف به‌ویژه بنا‌های زیبای اصفهان نشان از ذوق و قریحه او در عکاسی است. در عکس‌های او عموماً قاب‌بندی و عناصر تصویر جذاب و چشم‌نواز است. مثلاً پرسپکتیوی از مسجد شیخ لطف‌الله گرفته که فوق‌العاده است و هنوز عکاسان معاصر از کار او الهام می‌گیرند.
بازسازی خانه‌های قدیمی و حفاظت از آنها را نباید صرفا به عنوان راهی برای جذب گردشگر نگاه کرد؛ این خانه‌ها میراث ملموس و شگفت‌انگیزی از سنت درخشان معماری ایرانی هستند که اگر از میان بروند، بخشی از فرهنگ ما نیز همراه آنها از میان خواهد رفت. خانۀ گازرگاه یزد نمونه‌ای از این میراث ارزشمند است که خوشبختانه به شکلی مناسب مورد بازسازی و حفاظت قرار گرفته است. در یکی از کوچه‌های اصیل محله گازرگاه یزد، خانه تاریخی گازرگاه به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از معماری دوران قاجار و هنر سنتی ایرانی خودنمایی می‌کند. این خانه در طول سال‌ها دستخوش تغییرات بسیاری شده و به سه بخش مجزا تقسیم شده است. بخش مرکزی این خانه، که هم‌اندازه با دو بخش دیگر است، با طراحی دقیق خود هماهنگی زیبایی با هویت اشرافی این محله دارد و تلاش می‌کند از نظر ظرافت و جزئیات، از بنا‌های اطراف پیشی بگیرد.
تصویر از طاووس عمارت گلستان که در سال ۱۲۷۴ شمسی و یکسال قبل از مرگ ناصرالدین شاه گرفته شده است. آقانجف از خدمتکاران دربار و آغامحمدخان از خواجه‌های دربار نیز در تصویر دیده می‌شوند.
جشن تولد ناصرالدین میرزای ناصری نوۀ ناصرالدین شاه و پسر کوچک مظفرالدین شاه در حرمسرای مظفری. ناصرالدین میرزای ناصری در زمان سلطنت احمدشاه به عنوان والی خراسان منصوب شد و در دوران پهلوی نیز یک بار به نمایندگی مجلس برگزیده شد
این نقاشی از ژان دیولافوا درسال ۱۸۸۱. م است که تنها سند ازا ین بنا می باشد. کاخ آینه خانه که در مجاورت زاینده‌رود احداث شده بود، در دورهٔ حکومت ظل‌السلطان ( دوره قاجار ) در اصفهان، تخریب شد.
مراسم سلام نوروزی ناصرالدین شاه مربوط به نوروز سال ۱۲۶۹ شمسی است و در تصویر دوم ناصرالدین شاه بر روی تخت نشسته و از پشت عینکش به یکی از درباریان که در مراسم سلام به حضور شاه رسیده است نگاه می‌کند.
احمدشاه قاجار و ولیعهدش محمد حسن میرزا که در سمت راست او دیده می‌شود، در یک مراسم رسمی حضور پیدا کرده‌اند. چند قدم آنطرف‌تر رضاخان سردار سپه ایستاده است.
"مارچینو" یکی از سیاحانی که در سال ۱۹۱۸ از ایران دیدن کرده است. او در کتاب خاطرات خود می‌نویسد: من با چشمان خود جنازه گدایانی را دیدم که از گرسنگی و بینوایی در میادین عمومی پایتخت افتاده بودند. با این همه، اما معلوم نیست که کثرت گدایان و دراویش و فقر و گرسنگی باعث این سوژه یابی آنتوان شده یا شمایل متفاوت این قشر سوژه مناسبی از نگاه عکاس تلقی می‌شده است.
باغبان‌باشی با لباس ژاپنی، باغبان‌باشی (که به دلیل شغل باغبانی پدرش به این لقب خوانده می‌شد) در بین زنان ناصرالدین شاه به زیبایی معروف بود و شاه نیز توجه ویژه‌ای به او داشت.
این عکس‌های دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها می‌گذرد، می‌توان بار‌ها و بار‌ها تماشا کرد و هر بار چیز‌های تازه‌ای در آنها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
مراسم عروسی عزیزالسلطان و دختر ناصرالدین شاه در عمارت بهارستان، سال ۱۲۷۳ شمسی؛ غلامعلی خان عزیزالسلطان که در سال ۱۲۵۷ شمسی به دنیا آمده بود، برادرزادۀ یکی از همسران ناصرالدین شاه و از محبوبترین اشخاص دربار در نزد او بود. عزیزالسلطان در ۱۶ سالگی با دختر شاه ازدواج کرد. در این عکس عزیزالسلطان در میانۀ تصویر دیده می‌شود.
سردر الماسیه یا باب همایون ورودی کاخ گلستان از سمت شمال بود و به همین دلیل خیابان کوتاهی که به آن منتهی می‌شد هنوز هم به عنوان باب همایون شناخته می‌شود. در این عکس این ورودی زیبا در یک روز برفی به تصویر کشیده شده است.
این عکس‌های دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها می‌گذرد، می‌توان بار‌ها و بار‌ها تماشا کرد و هر بار چیز‌های تازه‌ای در آنها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.