خانه تاریخی صدر اعظم که بیشتر با نام "خانه امام جمعه" شناخته می‌شود، در ابتدا متعلق به میرزا آقاخان نوری ملقب به اعتمادالدوله، دومین صدراعظم ناصرالدین‌شاه بود. پس از مرگ میرزا آقاخان این عمارت حدود ۴۰ سال در اختیار وراث وی قرار گرفت و سپس به "حاجی یحیی" امام جمعه خوی واگذار شد. حاجی یحیی که در نخستین دوره مجلس شورای ملی از طرف اهالی آذربایجان به عنوان نماینده انتخاب شده بود، پس از ورود به تهران در این عمارت سکنی گزید. این بنای ارزشمند در تاریخ بیست و ششم آبان سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. عمارت صدراعظم در خیابان ناصر خسرو، کوچه امام جمعه، پلاک سی‌وهفت واقع شده است.
این عکس‌های دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها می‌گذرد، می‌توان بار‌ها و بار‌ها تماشا کرد و هر بار چیز‌های تازه‌ای در آنها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
احمد شاه سه سال پس از خلع شدن از مقام سلطنت در ۳۲ سالگی در یکی از بیمارستان‌های پاریس درگذشت. جنازه او طبق وصیتش به عراق حمل شد و در کربلا نزد مقبره پدرش به خاک سپرده شد. از مقامات دولتی ایران هیچ یک در مراسم تشییع جنازه او شرکت نکردند.
دیوارهای کاخ نیاوران که تمام می شود، روبرو، گنبدی سبز رنگ است که عنوانش “قدیمی ترین تکیه تهران“ است. تکیه نیاوران با قدمتی در حدود ۱۶۰ سال قدیمی‌ترین تکیه پا برجای تهران است. این تکیه به دستور ناصرالدین شاه قاجار و توسط استاد حسن خرپاکوب ساخته شده است.
در میان وسایل کیف آرایش و پیرایش ناصرالدین شاه قاجار که در موزه آرایه‌های تاریخی دفینه وجود دارد رایحه عطر اختصاصی او بعد از ۱۷۰ سال به مشام خزانه داران موزه رسید.
عکاسی در دوران قاجار یک پدیدۀ تازه و بسیار لوکس بود که دسترسی به آن تقریبا فقط برای شاهان و درباریان آنها میسر بود. به همین خاطر است که شمار بسیار زیادی از عکس‌های به جا مانده از این دوران مربوط به مردان درباری و زنان حرمسرا است. بر اساس روایت‌های تاریخی، از جمله آنچه سفرنامه‌نویسان نوشته‌اند، برگزاری مجالس رقص و موسیقی یکی از سرگرمی‌های همیشگی درباریان در طول دوره‌های مختلف بوده است. حضور زنان رقصنده یا نوازنده نیز در اینگونه مجالس سابقه‌ای طولانی داشته است.
در این عکس فروغ‌الدوله و دو دخترش با لباس‌ها و لوازم درویشی مثل تبرزین و کشکول دیده می‌شوند. فروغ‌الدوله با نام اصلی «تومان آغا»، دختر ناصرالدین شاه و خازن‌الدوله (از همسران صیغه‌ای شاه) بود. او و همسرش ظهیرالدوله تمایلات تصوف‌گرایانه داشتند و از مریدان صفی علیشاه به شمار می‌آمدند که از صوفیان مشهور آن دوره و بنیانگذار فرقۀ تصوف صفی علیشاهی بود. به علاوه، فروغ‌الدوله و همسرش از بنیانگذاران «انجمن اخوت» بودند که از نخستین انجمن‌های شبه‌فراماسونری ایران بود.
از کوچه‌های خاکی و زنانی که لب جوی مشغول شستن لباس هستند تا مردمی که در کنار ویرانه‌های مسجد کبود مقابل دوربین عکاس ایستاده‌اند؛ این عکس‌ها ما را به شهر تبریز در حدود یک قرن قبل می‌برند.
این عکس‌های دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها می‌گذرد، می‌توان بار‌ها و بار‌ها تماشا کرد و هر بار چیز‌های تازه‌ای در آنها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
صف خدمتکاران دربار برای گرفتن چای در روز بازگشت ناصرالدین شاه از سفر کلاردشت. توضیح زیر عکس: «عمله‌جات قهوه‌خانۀ مبارکه در شب چراغانی عمارت گلستان به مردم چائی می‌دهند».
عکس‌های دوران قاجار که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها می‌گذرد، می‌توان بار‌ها و بار‌ها تماشا کرد و هر بار چیز‌های تازه‌ای در آنها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
تعدادی از مهمانان عروسی عزیزالسلطان (ملیجک) و اخترالدوله؛ عزیزالسلطان از کودکی یکی از محبوب‌ترین افراد در نزد ناصرالدین شاه بود و به همین دلیل لقب عزیز سلطان را یافته بود. او در سال ۱۲۷۳ شمسی با اخترالدوله دختر ناصرالدین شاه ازدواج کرد.
خانه امیربهادر در محله پل امیربهادر یکی از همین خانه‌های تاریخی است که حدود ۲۰۰سال هم عمر کرده است. این خانه متعلق به حسین پاشازاده معروف به امیربهادر، وزیر جنگ مظفرالدین شاه بود.
احمدشاه قاجار (۱۲ بهمن ۱۲۷۵ – ۹ اسفند ۱۳۰۸) هفتمین و آخرین شاه ایران از دودمان قاجار و پسر و جانشین محمدعلی‌شاه بود که از ۲۵ تیر ۱۲۸۸ تا ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. خ / از ۱۹۰۹–۱۹۲۵ میلادی به عنوان شاه ایران سلطنت کرد. او پس از خلع پدرش و درحالی‌که تنها ۱۳ سال داشت، به شاهی رسید. رضاه خان میرپنج که بعد‌ها اولین شاه سلسله پهلوی شد برای دوره‌ای سردار سپه و حتی صدراعظم کابینه احمدشاه قاجار بود.