سینما پای صندوق‌های رای؛ انتخابات‌های ایران بر پرده نقره‌ای سینما چگونه تصویر شد؟ + ویدیو

اقتصاد۲۴- فیلم‌هایی که بر اساس ژانر سیاسی ساخته می‌شوند، به دلیل ورود به دالان‌های تاریک سیاست و رویداد‌های پشت پرده که معمولاً بر اساس تئوری‌های توطئه مطرح می‌شوند، همواره جذابیت و اهمیت زیادی دارند و به عنوان یکی از مهم‌ترین ژانر‌های سینما در نظر گرفته می‌شوند.
در ایران نیز، از دهه ۵۰، توجه به ژانر سیاسی شروع شد و فیلم‌هایی مانند «گوزن‌ها» و «سفر سنگ» ساخته شدند. اما سختی روایت این دست از سوژه‌ها در قالب یک فیلم سینمایی از یک سو و دشواری دریافت مجوز‌های ساخت و نمایش برای آن‌ها از سوی دیگر، باعث شده است تا سینماگران کمتر به سراغ مضامینی از این دست بروند.

اما وقتی سراغ تصویر سینمای ایران از انتخابات می‌رویم، یک طول عمر بیش از ۴۰ ساله پیش رویمان است. در سال‌های بعد از انقلاب، برپایی انتخابات به آیین مهم سیاسی، اجتماعی تبدیل شد و پرداختن به آن‌ها هم در فیلم‌ها موضوعیت یافت. البته تعداد این فیلم‌ها خیلی زیاد نیست، درحالی‌که مثلاً در هالیوود از دیرباز درباره انتخابات و حاشیه‌هایش فیلم ساخته‌اند.

در حوزه سریال هم می‌توانیم به سریال «خانه پوشالی» اشاره کنیم که بخش مفصل و مهمی از آن درباره رقابت‌های انتخاباتی است. اما در سینمای ایران، موضوع تا قبل از نیمه‌دوم دهه ۷۰ برای فیلمسازان جذاب نیست و وقتی داستان کمی عوض می‌شود که بعد از نزدیک به دو دهه نخستین انتخابات رقابتی ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود؛ دوم خرداد ۷۶. پس از آن انتخابات جای خود را هرچند کم، اما در میان آثار سینمایی باز کرد. رد انتخابات بر پرده نقره‌ای جسته و گریخته دیده می‌شد تا اینکه در اواخر دهه ۸۰، رویداد‌های‌های پیرامون انتخابات سال ۸۸، آنقدر بر لایه‌های مختلف جامعه تأثیر ایجاد کرد که سینمای ایران با وجود تمام محدودیت‌ها نمی‌توانست نسبت به آن، بی‌تفاوت باشد.

هرچند بسیاری از فیلم‌های مربوط به این رویداد توقیف شدند و بعضی پس از ۱۵ سال هنوز رنگ پرده را به خود ندیدند. از «گزارش یک جشنِ» ابراهیم حاتمی‌کیا که هنوز در محاق است تا «آشغال‌های دوست داشتنیِ» محسن امیریوسفی محصول سال ۹۱  و «عصبانی نیستم» ساخته رضا دُرمیشیان محصول همان سال که پس از ۶ سال توقیف با اعمال ممیزی در سال ۹۷ اکران شدند. با این حال برخی فیلم‌ها پیرامون انتخابات ۸۸ که حرف مشترکی با جریان قدرت داشتند بر پرده سینما ظاهر شدند.

مانند بسیاری از فیلم‌های سیاسی اکران شده طی ۴۰ سال اخیر! در نهایت باید گفت که سینمای ایران امروز، در بیشترین فاصله و شکاف با سیاستمداران قرار دارد. زمانه زمانه‌ی فیلم‌سازان و آثار سفارشی‌شان است و بدنه اصلی سینما در تلاش است از سلطه سیاست خارج شود. بعید به نظر می‌رسد باز انتخاباتی چنان رقابتی و تاثیرگذار بر جامعه صورت بگیرد که رد آن بر سینما نیز بماند. باید منتظر آینده انتخابات بود.

منبع: امتداد