مترو تنها وسیله حمل و نقل عمومی نیست

به گفته کرمانشاهی مترو وسیله حمل و نقل خوبی است، اما به دلیل گران بودن باید از جایگزین‌های ارزان‌تر مانند قطار‌های سبک شهری که روی زمین حرکت می‌کنند، استفاده شود.

اقتصاد24- شهاب الدین کرمانشاهی عضو هیئت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران گفت: شبکه حمل و نقل عمومی تهران بیش از حد شلوغ است و این حرف که مردم استفاده نمی‌کنند کاملا تصور اشتباهی است، بلکه مردم زیاد هم استفاده می‌کنند.

مسائل برای مردم شفاف شود

کرمانشاهی گفت: مردم نشان داده اند که اگر خدمات قابل قبولی دریافت کنند از آن استفاده می‌کنند در نتیجه نیازی به توصیه مجدد برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی نیست.
استاد دانشگاه با اشاره به اینکه ما در ساعات اوج، اضافه تقاضا داریم، افزود: باید برای مردم شفاف شود که تغییر طرح ترافیک چقدر درآمد برای شهرداری داشته و مردم بدانند که این مبلغ قابل توجه نیست، اما این قیمت گذاری باید تلنگری برای مردم در جهت تفکر به تغییر در حمل و نقل خود باشد.
وی ادامه داد: مردم از قیمت گذاری طرح ترافیک راضی نیستند، اما اگر توضیح داده شود که چرا این طرح اجرا شد یا درآمد حاصل از آن خرج چه چیزی می‌شود و این مسئله برای سلامتی شهر بهتر است، قطعا استقبال بیشتری می‌شود.
کرمانشاهی گفت: شهر تهران بیش از ۹ میلیون نفر جمعیت دارد. همچنین ۷ میلیون نفر اطراف تهران زندگی می‌کنند و روزانه ۳ و نیم سفر بین تهران و شهرهای اطراف تبادل می شود؛ بنابراین مشکلات ترافیکی تهران در محدود خود شهر قابل حل نیست.

بی آر تی تنها با ۹ خط، نصف مسافران را جا به جا می‌کند

عضو هیئت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران گفت: در شهر تهران ۹ خط بی آر تی وجود دارد که نزدیک به ۵۰ درصد سفر‌های درون شهری با این خطوط انجام می‌شود؛ بنابراین میزان جابه جایی مسافران این خطوط با ۲۰۰ خط اتوبوس‌های معمولی برابری می‌کند.
وی افزود: اتوبوس‌های بی آر تی نزدیک به ۱۱۵ نفر ظرفیت دارند و مورد استقبال مردم قرار گرفته اند، زیرا کیفیت بهتری از لحاظ جدید بودن ناوگان، خطوط ویژه و تهویه مناسب نسبت به سایر اتوبوس‌ها دارند.
کرمانشاهی درباره جایگزین جدید اتوبوس‌ها افزود: نسل جدید بی ار تی‌ها، قطار‌هایی هستند که دو یا سه واگن داشته و روی زمین حرکت می‌کنند. این قطار‌ها به نام قطار‌های سبک درون شهری یا LRT شناخته می‌شوند.
استاد دانشگاه ادامه داد: قیمت این قطار‌ها ده برابر یک اتوبوس است، اما ظرفیت هر واگن آن ۲ برابر اتوبوس‌ها است. همچنین استفاده از این قطار‌ها در بسیاری از کشور‌های اروپایی و آسیایی موفق بوده است.
وی گفت: در خطوطی مانند خیابان انقلاب و خیابان ولیعصر (عج) استفاده از این قطار‌ها توصیه می‌شود. همچنین در خطوط دیگر اتوبوس‌های برقی می‌توانند جایگزین مناسبی برای سایر اتوبوس‌ها باشند.
کرمانشاهی افزود: این اتوبوس ها با استفاده از باتری کار می‌کنند و آلاینده‌های مانند دی اکسید نیتروژن تولید نمی‌کنند در نتیجه هوا را آلوده نکرده و ضرری برای سلامتی شهروندان ندارند.

مترو خوب است، ولی بسیار گران

عضو هیئت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران گفت: مترو بسیار شیوه خوبی برای حمل و نقل همگانی است، اما باید به این نکته توجه داشت که مترو به شدت پر هزینه است.
وی ادامه داد: توسعه هر یک کیلومتر از مترو، بیش از ۶۰۰ میلیارد تومان هزینه دارد. به دست آوردن این پول نیازمند فروختن سایر امکانات شهری و آسمان شهر است. در واقع این مبالغ تنها با تراکم فروشی به دست می‌آید.
کرمانشاهی افزود: مدیران شهری نباید تحت فشار باشند که خطوط مترو را توسعه دهند، زیرا راه حل‌های ارزان تری هستند که میتوان به کمک آن‌ها مشکلات ترافیکی را حل کرد. همچنین امکان ایجاد مترو در همه جای شهر وجود ندارد. همچنین مسافران هر نقطه نیز ظرفیت مترو را پر نخواهند کرد.
استاد دانشگاه افزود: مترو از نظر سرعت، کیفیت و ظرفیت بی نظیر است، اما هزینه‌ای که در پی خواهد داشت بسیار زیاد است؛ بنابراین باید از آن در موقعیت‌های درست استفاده کرد.
وی اظهار کرد: شبکه حمل و نقل همگانی ترکیبی از مترو، اتوبوس، تاکسی و قطار‌های شهری است و باید تعادل در استفاده برای شهروندان ایجاد شود.

دلزدگی مردم از شهر، نتیجه وابستگی به خودرو شخصی است

عضو هیئت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران گفت: پررنگ‌ترین عارضه‌ای که از ترافیک به چشم مردم می‌آید، شلوغی، ازدحام یا همان وقت تلف شده در استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی است. اما عارضه مهم‌تر آلودگی هوا و مصرف زمین برای توسعه حمل و نقل است.
وی افزود: بر اساس آمار وزارت بهداشت، بیش از ۵۰ درصد ایرانی‌ها اضافه وزن دارند، علاوه بر رژیم غذایی، کم تحرکی به دلیل وابستگی به خودرو‌های شخصی، باعث بروز این مشکلات است.
کرمانشاهی ادامه داد: مهم‌ترین هزینه‌ای که وابستگی به خودر‌های شخصی دارد، خارج کردن شهر از دسترس شهروندان است. به این معنا که و وقتی شهر پر از خودرو می‌شود، مردم رغبتی برای پیاده روی پیدا نمی‌کنند.

منبع: میزان