حرف از مو که می‌شود همه حواسمان پرت می‌شود به ماجرا‌های حجاب و دغدغه‌های عرفی این سال‌های جامعه. این بار، اما این گزارش می‌خواهد ما را هم زلف کند با یک اتفاق عجیب در حوالی گیسوی بانوان.
بانک مرکزی می‌گوید: اندازه کیک اقتصاد ایران در نیمه نخست امسال با حساب کردن ارزش افزوده بخش نفت ۴.۷ درصد و بدون آن ۳.۶ درصد بزرگتر شده و رشد مثبت شاخص رشد اقتصادی حکایت از ادامه رشد‌های قابل قبول فعالیت‌های اقتصادی حکایت می‌کند.
بانک جهانی در جدیدترین گزارش خود پیرامون اقتصاد ایران ، به شرایط کلیدی و چالش‌های اقتصاد کشور پرداخته و تحلیلی مفصل از وضعیت اقتصادی ایران ارائه کرده است.
برای راه اندازی یک کسب و کار با سرمایه‌های مختلف، مهارت‌های شما از اهمیت بالایی برخوردار است. شما باید به سمت مهارت‌هایی که دارید، قدم بردارید تا بتوانید کسب و کار خود را به منبع درآمد تبدیل کنید.
سرمایه گذاری موفق با ۱۰۰ میلیون تومان، بستگی به هدف و طول دوره سرمایه گذاری شما دارد. هر گزینه سرمایه‌گذاری مزایا و معایب خود را دارد و سرمایه‌گذاران باید قبل از تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری، میزان ریسک‌پذیری، اهداف سرمایه‌گذاری و شرایط اقتصادی خود را بسنجید. در نهایت، تنوع، کلید موفقیت سرمایه‌گذاری بلندمدت در اقتصاد ایران است.
در دوران زندیه، شبکه‌های آبیاری و زهکشی در فارس و جنوب احیا شد، قنات‌هایی احداث یا لایروبی شد، در شیراز بازار و گذرگاه‌های اطراف آن سنگفرش و زهکشی مرکزی زیر‌زمینی و چاه‌های فاضلاب احداث شد. سیلو‌های د‌ولتی در ایالت‌ها ساخته شد تا هنگام جنگ آذوقه ارتش مهیا باشد و وقتی کشور با خشکسالی مواجه شد، سیلوی اصفهان را گشود‌ند و در اختیار تهید‌ستان قرار د‌اد‌ند.
در سیاست‌های کلی ایران، رشد اقتصاد هشت درصد در نظر گرفته شده است، اما آمارها نشان می‌دهد با این‌که در دهه ۹۰، دو سال متوالی رشد اقتصادی دو درصدی داشته‌ایم، اما طی این مدت این رشد تقریبا صفر بوده است.
در دوران هخامنشیان و به خصوص در زمان داریوش اول، نظام اقتصادی به گونه‌ای سامان‌یافته بود که دولت هرگز با «مشکلات مالی» برخورد نمی‌کرد و در عین حال طبقات مختلف مردم نیز تحت فشار سنگین نبودند. نکته درخور توجه دیگر در تنظیم سیاست‌های اقتصادی عصر داریوش، تعیین «منبع خراج» از سوی حاکم پس از مشورت با حاکمان ایالت‌ها بود.
طبق آمار معاون اقتصادی دولت روحانی، درآمد سرانه ایرانی‌ها در سال ۹۹ بیش از ۴.۹ میلیون تومان بوده که نسبت به سال ۹۲ با رقم ۶.۱ میلیون تومان این درآمد کاهش یافته است. بررسی دقیق این آمار، نشان می‌دهد که سفره مردم در دولت روحانی نسبت به سال ۹۲ کوچک شده است.
سهم ایران از تجارت جهانی به ۰.۲۴ درصد در سال ۲۰۲۲ میلادی (۱۴۰۱ شمسی) رسید که پایین‌ترین میزان در تاریخ ایران است. در همین حال سهم ترکیه از تجارت جهانی به ۱.۲ درصد رسید که رکوردی تاریخی به شمار می‌رود.
اقدام‌های اقتصادی رضاشاه در دوران بیست ساله، تنها حیات جامعه شهری را متحول کرد. درک نادرست از مسائل روستایی و محوری بودن نیاز‌های نظامی و استراتژیک حکومت، کشاورزی را در همان وضعیتی باقی گذاشت که قرن‌ها دچارش بود.
واحد پول ایران در دوران قاجاری «قِران» نام داشت که از نقره ضرب می‌شد. هر قران، بیست شاهی و هر شاهی، پنجاه دینار ارزش داشت؛ یعنی هر قران برابر با هزار دینار بود.
آخرین نظرسنجی گردآوری شده، نشان می‌دهد که شاخص ترکیبی مدیران خرید برای کل اقتصاد ایران در آبان ماه عدد ۵۰.۹۶ گزارش شده است که در مقایسه با مهرماه، کاهش (۵۴.۱۵) داشته است.
تدوین و اجرای اولین برنامه پنج ساله توسعه اقتصادی بعد از انقلاب، سیاست باز اقتصادی و وضع قوانین ضدانحصار و توسعه و توجه به بخش خصوصی از مهم‌ترین فعالیت‌های اقتصادی صورت گرفته در دولت سازندگی بود. این برنامه‌ها تا پایان برنامه سوم به طور جدی پیگیری شد، ولی پس از روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد، به فراموشی سپرده شد.
بیکاری یکی از معضلات همیشگی اقتصاد ایران بوده و این نکته را علاوه بر آمارها، می‌توان در وعده‌های نامزد‌های انتخاباتی مشاهده کرد. با‌این‌حال هم‌زمان با ابتلای اقتصاد ایران به بیکاری، شاهد عطش بازار کار برای نیروی کار خدماتی و ساده هستیم؛ این عطش برای جذب نیروی کار را می‌توان در جذب سریع نیروی کار مهاجر در بازار کار مشاهده کرد.
احمدی نژاد از محل درآمد‌های ارزی حاصل از فروش نفت، سیاست پول‌پاشی را با شدت بسیاری دنبال می‌کرد. او اجرای طرح‌های احداث بنگاه‌های زود بازده، مسکن مهر، تحول اقتصادی، هدفمندسازی یارانه‌ها و صندوق مهر امام رضا را در اولویت کاری هشت ساله خود قرار داد و باعث تزریق پول بدون پشتوانه به جامعه و افزایش بدهی دولت به بانک مرکزی شد.
بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند که عوامل بسیاری در وابستگی اقتصاد ایران به دلار نقش دارند، اما در واقع همه چیز زیر سر «نفت» است. اقتصاد ایران نفت‌پایه است و نفت یکی از درآمد‌های اصلی دولت به حساب می‌آید.
یک اقتصاددان با بیان این‌که بودجه سال آینده هیچ تفاوتی با بودجه‌های سال قبل به لحاظ محتوایی ندارد و درصد تحقق بودجه نیز در هاله‌ای از ابهام است، می‌گوید: نکته نگران‌کننده این است که فشار خیلی زیادی مجددا به جیب مردم می‌آید تا به جیب دولت. این حتما باعث یک نگرش منفی‌تر از سمت جامعه نسبت به مدیریت اقتصادی خواهد شد و لطمات آن را در سال‌های آتی خواهیم دید.
در دوره هشت ساله ۱۳۸۳– ۱۳۷۶، تولید ناخالص داخلی ایران از ۲۹۱ تریلیون و ۷۶۹ میلیارد ریال در سال ۱۳۷۶ به ۳۹۷ تریلیون و ۳۰۴ میلیارد ریال در سال ۱۳۸۳ افزایش یافت. رشد تولید ناخالص داخلی، نرخ رشد اقتصادی کشور را نشان می‌دهد که به طور متوسط ۴.۳۲ درصد بوده است. رشد اقتصادی سالانه در سال‌های برنامه دوم توسعه به طور متوسط ۳.۲ و در سال‌های برنامه سوم حدود ۵.۶ درصد بوده است.
در سال ۱۳۵۹ صدای پای تورم به گوش می‌رسید. نرخ تورم در سال ۱۳۵۸ به ۱۱.۴ درصد رسیده بود، اما در سال ۱۳۵۹ از ۲۰ درصد هم فراتر رفت و به ۲۳.۵ درصد رسید و اقتصاد ایران یکی از بالاترین نرخ‌های تورم را تجربه کرد.